04 apr Het begin is gemaakt

Op de meeste plaatsen is gespeeld. Sommige met uitslag, maar in Brabant 2000 waar dik 13.000 duiven aan de start verschenen, zonder uitslag. Ikzelf deed niet mee. Van mij mogen ze gerust in mei starten en tot eind september doorgaan. Vaak is het in april slecht en koud. De komende dagen houdt hij zelfs sneeuw, iets wat je in september niet gaat meemaken. Mannen als Ludo Claessens begonnen destijds ook niet voor mei met spelen.

Dat het koud is maakt niet zoveel uit, maar wel wanneer de duiven uit een vrachtwagen van 30 graden komen en een koude wind op kop krijgen. Als je niet oppast, lopen ze volgende week al met dikke koppen door het hok. Elke dierenarts zal dat de komende weken bevestigen.

Het seizoen is echter begonnen en sneeuw of niet, volgende week wordt er voor prijs gespeeld dus dan doe ik gewoon mee. Hier altijd een leeg hok op de inkorfdag, dus alles gaat ervoor. Duiven thuishouden doe ik nooit.

De twee ploegen jonge duiven trekken al aardig door het luchtruim, dus die worden snel samengevoegd door simpelweg de deur tussen beide afdelingen te openen. Er wordt nog wel wat bijgezet, maar die moeten het maar wat sneller oppakken als de grote ploeg het luchtruim kiest.

De overnachtduiven zitten met jongen van een week en gaan ’s avonds los. Deze duiven gaan over enkele weken gelijk op 200 km. Opleren heeft geen nut, ze kunnen er zo lang over doen als ze willen om thuis te geraken.

De kwekers liggen met eitjes en jongen voor Jan, maar alles dat voor de derde week van april geboren wordt, kan nog gewoon mee. Al is het op de tweede of derde vlucht. Er zijn altijd wel enkele die top 10 NPO halen op de laatste NPO-vlucht halverwege september.

Het steeds vroeger stoppen is in mijn ogen een fout van het NPO-bestuur. Dat ze Orléans op voorhand afbraken, ook. Ik weet zeker dat dit veel leden gekost heeft en veel spelvreugde weggenomen heeft bij jonge duivenspecialisten. Vergelijk het maar met voorgoed St. Vincent of Barcelona wegnemen.

Ik denk dat dit ook een van de redenen is waarom er weinig nieuwe aanwas is. Als men bij het wielrennen de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix voorgoed annuleert, kijkt ook de helft niet meer. Het ergste is dat men zich vaak te groot voelt om op beslissingen terug te komen, ook al zien ze achteraf in dat ze het bij het verkeerde eind hadden.

Voor de verliezen hoeft men het niet te doen, die vinden immers voor de wedvluchten plaats en ook de eerste wedvluchten kosten altijd duiven. De argumenten destijds waren niet onderbouwd, zoals zoveel dagelijks genomen beslissingen.

Wel wil men pronken met een Olympiade die voor het gros van de liefhebbers niets toevoegt. Orléans daarentegen is voor de meeste wel weggelegd, plus daar is wereldwijd belangstelling voor. Ik denk zelf dat dit sneller nieuwe leden met zich mee zal brengen dan een Olympiade.

02 apr Spanning

Bovenstaande kop duidt ditmaal niet op de spanning voor een wedstrijd, maar die van een duivenlijf. Deze week ontving ik verontrustende mails van liefhebbers die op controle zijn geweest met hun duiven. Ze waren kerngezond merkte de dierenarts op, maar ze misten ‘spierspanning’.

Zelf lach ik met zulke praat, maar een onwetende liefhebber schrikt daarvan. Ik heb de desbetreffende mensen die mailden gerustgesteld en gezegd dat ze zich geen zorgen hoeven te maken, omdat er simpelweg niets aan de hand is.

Ik heb genoeg slechte nachten gekend net voor de vlucht. Ik had de duiven zo rond als een ballon ingemand en wist zeker dat ik de boel aan flarden zou spelen. Het kon dus niet snel genoeg ochtend worden. Wat zat ik er echter vaak naast en werd het een teleurstelling.

Andersom heb ik ook vaak wakker gelegen omdat ik de duiven slap had ingemand en bang was om op mijn donder te krijgen. Dat bleek achteraf niet nodig omdat ik het concours oprolde, ondanks dat ze slap aanvoelden.

Zo ging ik jaren terug met mijn duiven bij de dierenarts op controle. Ze waren gezond, maar zagen er niet uit volgens hem. Het zou niet verstandig zijn dat weekend dagfond te spelen. Je raadt het al, ik won dat weekend 3x teletekst van een zware dagfondvlucht. Duiven die in een verwarmd hok worden gehouden zien er altijd beter uit dan duiven uit een koud hok. Althans, in het voorjaar met het koudere weer.

Kortom, als ze gezond zijn en ze komen nog niet zoals je wilt, heb geduld. Het komt vanzelf. Laat je niet te snel iets wijsmaken. De uitslagen bepalen vaak wel of er wat scheelt of niet. Daarbij rekening houdend dat niet alle duiven de 1^e prijs kunnen winnen. Zo zijn verenigingswinnaars nog niet altijd Rayon- of afdelingswinnaars. Dat is maar voor een kleine, specifieke groep duiven weggelegd.

Voorbereidingen

Iedereen is op zijn eigen manier met de voorbereiding op het nieuwe seizoen bezig. Hier gebeurt dat al jaren door middel van totaal weduwschap, alles gaat mee op de vluchten. Starten doe ik de eerste prijsvlucht. Na enkele vluchten sta ik vaak net zo ver als degene die ze al drie oefenvluchten heeft gegeven.

Ze zijn wel al enkele keren weggeweest, waarbij de duivinnen eerst gelost werden en de doffers 10 minuten later. De duivinnen stormen binnen omdat ze de gehele week niet in het dofferhok mogen en de doffers omdat de duivinnen al thuis zijn. Of het wat uitmaakt, weet ik niet. Elk jaar verspeel of selecteer ik wel duiven uit tijdens het seizoen, enkele duiven zitten dan gewoon zonder partner.

De partner van Miss Witbuik was na de derde vlucht weg, ze kwam nadien dus elke week thuis zonder dat haar partner er was. Het belette haar niet om de 1^e NPO La Souterraine te winnen en 11^e nationaal Asduif dagfond te worden.

Mijn Olympiade duivin had destijds een beroerde partner die uren na haar thuiskwam. Zij was het hele seizoen bij mijn eerste twee à drie duiven thuis en bleef dat gewoon doen. Dus ja, motivatie… Ik denk dat het gewoon goede duiven moeten zijn. Ze kunnen het of ze kunnen het niet, meer kan ik er niet van maken.

Ik heb het wel eens eerder aangehaald; mocht je ooit een echte topper op je hok hebben, dan zal je veel van zo’n duif leren. Die duif zal er altijd zijn, partner aanwezig of niet. En hij eet, drinkt en woont gewoon op hetzelfde hok als zijn hokgenoten die er niet zijn.

31 mrt Zaterdag dus

Zaterdag gaan de vluchten weer van start, toch zo’n zes weken eerder dan vorig jaar. Het belooft mooi weer te worden, wel koud maar wind tegen.

Ik pas niet zozeer vanwege de kou, maar er wordt niet geklokt en er is geen uitslag. Ik wil graag zien hoe mijn duiven presteren als ik ze speel. Om die reden doe ik nooit aan trainingsvluchten mee, maar volgende week sta ik wel gewoon aan de start. Regen, sneeuw of wat dan ook, ze moeten mee.

Jonge duiven

De jonge duiven doen het goed. Hun mest is super, dus de Origanum Red in combinatie met Champions Mineralenmix doet zijn werk. Die feedback krijgen we ook van veel andere, tevreden gebruikers terug. Door de enorme vraag ernaar blijft de productie helaas vertraging houden, maar morgen verwachten we weer een partij.

De eerste twee rondes mogen in de ochtend naar buiten en doen wat ze willen. Het boeit me niet of ze wel of niet vliegen. De derde ronde gaat ’s middags naar buiten en ook zij mogen zelf weten of ze gaan vliegen of rond het hok slenteren.

Bij de jonge duiven word ik meestal pas half mei wakker, dan begin ik met africhten. Vroeger deed ik dat veel eerder, maar ik zie daar geen nut meer in. Je speelt per saldo veel meer duiven kwijt en ze worden niet slimmer. Een domme duif blijft een domme duif, hoe vaak je er ook mee rijdt.

Hoe ouder ik word, hoe meer ik de zin en onzin van dingen in ga zien. Wat heb ik vroeger veel dingen gedaan die totaal overbodig waren. Veel opleren is daar één van.

Zo hebben er in Brabant veel liefhebbers collectief vluchten georganiseerd. Ver voor het vliegen waren hun jongen meermaals met de grote mand weggeweest. Mijn jonge duiven zagen pas bij de eerste prijsvlucht de grote mand en toch werd ik gewoon 1^e provinciaal hokkampioen. Opleren met de grote mand op trainingsvluchten van de afdeling is dus verloren moeite. Althans, voor mij dan. Maar voor alles geldt: ieder zijn ding.

28 mrt De lente laat zich zien

Vanochtend nog koud en natuurlijk een uur vroeger nu de tijd verzet is, maar de weduwnaars gingen gewoon los. Ik kijk daar niet naar. De hokken staan altijd open, dus de temperatuur in en buiten het hok scheelt niet veel.

Kou is slechts een emotie voor duiven, tenzij je de hokken verwarmt en er een groot temperatuurverschil is. Je kan dan wel eens vervroegd met koppenproblemen komen te zitten met deze temperaturen.

De eerste vluchten boeien me weinig, maar ik mis mijn start eigenlijk zelden. Er zijn er altijd wel bij die er van meet af aan staan. We zullen het afwachten. Volgende week temperaturen richting de 20 graden, dus mooi weer om ze af te richten.

De jonge duiven gaan ook gewoon los, ongeacht het weer of de wind. Ze kunnen dan alvast oefenen hoe ze moeten vallen. In het naderende vliegseizoen moeten ze ook met alle weersomstandigheden om zien te gaan.

Ik ga er wat dat betreft niet flauw mee om. Watjes hoef ik niet, zeker geen duiven die ik met fluwelen handschoenen moet verzorgen. Uiteindelijk is het altijd een kleine groep die het verschil maakt. De grootste hoop zijn gewoon kladvliegers.

Ik hoop dat we een mooi vliegseizoen krijgen met voor iedereen gelijke kansen en dat een ieder enkele keren vroeg mag pakken. De eerste lossingen in België waren gisteren – met hoe kan het ook anders – een westenwind en in Limburg hogere snelheden dan op de meeste andere plekken.