03 okt Op de hoogte

De mails van het NPO over Op (de) Hoogte lees ik niet meer. De redactie van Het Spoor der Kampioenen zou onderhand ook klaar moeten zijn met alle aandacht voor GPS-ringen, want die hebben geen meerwaarde voor onze sport. Een mooi krantje wekelijks vervuilen met meerdere pagina´s over duiven die 60 km omvliegen om thuis te geraken… Wat moet ik daarmee?

In de AviRings eenhoksrace zijn ze zelfs gestopt met deelnemende duiven een GPS-ring om te doen. Op de een of andere manier geraakten die niet thuis, dus hebben ze enkele overjarige duiven aangehouden die zo’n ring om krijgen. Dat zegt toch genoeg, denk ik dan.

Ik hoorde dat verschillende leden zelfs hun abonnement hebben opgezegd, omdat ze te weinig nuttige informatie terugvinden in het magazine. Zij willen liever weten hoe het er bij een vluchtwinnaar of afdelingskampioen aan toe gaat.

Een rubriek met hard spelende oude liefhebbers die meer dan 60 jaar duivensport erop hebben zitten en alsnog goed meedoen, zou vele malen interessanter zijn om te lezen. Vergezeld door wat foto’s van vroeger en nu, natuurlijk.

Preventie

Afgelopen week ontving ik een mail van iemand over paratyfus. De man begreep niet dat ik daar elk jaar tegen kuur én ent. Dat is niet goed voor de weerstand van de duiven, zei hij. Als je eenmaal paratyfus hebt gehad, weet je wel beter. Meer kan ik daar niet op zeggen.

Ik ben geen dierenarts, maar ik ben geschrokken van het aantal mensen dat ik dit jaar heb gesproken die paratyfus op hun hok hadden en in staat waren om alles op te ruimen.

De mailer zou op basis van die theorie ook geen paramyxo- of pokkenenting moeten geven, want ook die ondermijnen de weerstand. Ook hiervoor geldt: als je ermee te maken krijgt, denk je er vanzelf anders over.

Ik zag bij andere liefhebbers duiven die niet konden lopen van de pokken aan hun poten en difterie in hun bek zo erg dat ze niet konden eten. Ongevaccineerd, dus. Deels gemakzucht, deels kostenbesparing. Eén ding is zeker: aan de vluchten konden ze niet deelnemen, dus bezuinigen was gelukt.

Zo had ik 25 jaar geleden zelf zonder het op te merken een enorme tricho uitbraak in de ruiperiode. Ook daar word je niet vrolijk van, kan ik je zeggen. Ik kuurde mijn duiven daarvoor zelden voor tricho. De dierenarts moest het in extreme mate vinden, wilde ik iets geven.

Ik had mijn lesje geleerd en sindsdien geef ik begin oktober preventief een kwart Flagyl en gelijktijdig een luisdruppel. Dat is tevens de enige tricho medicatie die de kwekers op een geheel jaar krijgen.

Het moet inmiddels 8 jaar geleden zijn dat ik Gerard Koopman op bezoek had. De jaren zonder enige vorm van medicatie waren ook zijn slechtste, wist hij me te vertellen.

Kortom, na deze ervaringen is mijn credo ‘beter voorkomen dan genezen’.