03 dec Oud zeer
Zoals ik me niet bezighoud met bonnen schenken, doe ik dat ook niet met forums. Regelmatig word ik gevraagd, alsof ik überhaupt iets te melden heb. Ik ga anderen niet vertellen wat goed of fout is. Een ieder moet zijn eigen gevoel volgen in het beoefenen van de sport, het komt immers 365 dagen per jaar terug.
Daarbij, wie ben ik om het een ander uit te leggen? Ik heb de wijsheid ook niet in pacht. Ik beperk me tot het op deze blog beschrijven van de eigen ervaringen en hoe ik op basis daarvan dingen aanpak. Wat een ander daarmee doet, is aan hem of haar.
Ik keur ook geen duiven bij anderen. Keuren heeft alles te maken met persoonlijke voorkeuren ten aanzien van een duif. Te vaak heb ik in mijn ogen rotzooi in handen gehad, terwijl dat vliegtoppers waren. Andersom heb ik nog veel vaker plaatjes in handen gehad die geen blad konden raken.
Een duivenmelker is niet altijd op zijn woord te vertrouwen. Speelt hij goed, dan doet hij vaak geheimzinnig alsof hij het juiste gevonden heeft.
Ik kom graag in België waar de mentaliteit anders is. Waar je ook het erf oprijdt, je komt geen praat tekort en waant jezelf binnen enkele minuten bij een groot kampioen door de manier waarop zij hun duiven aanprijzen. Ik hoor dat graag aan en vind het leuk om te horen met wat voor passie de duivensport daar wordt beoefend.
Maar zoals ik zei, neem de woorden van een liefhebber niet altijd voor waarheid aan. Iedereen lijkt over kampioenen te beschikken, vooral in de winter. Ik ken maar één waarheid die nooit liegt en dat is de uitslag van de laatste wedstrijd. Die bepaalt of je goede duiven hebt en of je de daad bij het woord kunt voegen. Mooie schrijfsels en praatjes betekenen niets zonder de feiten. De meeste vergeten die weleens te koppelen aan de prestaties op hun eigen hok.
Liefhebbers uit het buitenland vragen mij zo nu en dan of ‘die en die’ kampioen nu werkelijk zulke goede duiven heeft. Want, ze lezen er zo vaak over op het internet of in duivenkrantjes. Vandaar dat ik in een vorig artikel schreef over echte kampioenen vs. media kampioenen. Als je vriendjes bij de kranten hebt, wordt je naam nu eenmaal sneller bekend dan wanneer het op de geleverde prestaties aankomt.
Zo wordt er aan sommige hokken volop aandacht besteed die al 10 jaar niets meer presteren. Daartegenover zijn er veel verborgen kampioenen die geen enkele aandacht krijgen, maar wel super presteren. Je komt dit in elke afdeling tegen en het heeft vaak alles te maken met commercie.
In ‘97 en ‘98 won ik de 1e ZNB Bourges (in ‘98 zelfs 1-3-6) en schonk een bekend duivenblad daar geen aandacht aan. Aan Ludo Claessens wel, die pakte de 2e in ‘97 en de 11e in ’98. Daar werden zelfs twee pagina’s aan gewijd.
Ik neem nu eenmaal geen blad voor de mond, dus ik sprak op een prijsuitreiking dat jaar een medewerker van het blad hierop aan. Hij vertelde me dat Ludo commercieel nu eenmaal beter in de markt lag. Daar stond ik dan als 30-jarige.
Ook nu nog – 24 jaar later – zal je over mij zelden iets lezen in dat blad, ondanks dat ik inmiddels best wat heb gewonnen. Misschien is iemand op zijn tenen getrapt of zijn er dingen over mij verteld die niet kloppen. Geen idee. Een mens met een mening maakt zich nu eenmaal niet snel geliefd. Als dat je doel is, kan je maar beter een jaknikker of strooplikker zijn.
Ik ben inmiddels op een leeftijd gekomen dat zulke zaken me gelukkig niet meer boeien, maar dat was als opkomend jonge liefhebber wel anders. Ik was ontzettend trots op mijn eerste gewonnen ZNB/NPO-concoursen, want ik had er al zo vaak naast gegrepen. Nu vijftien gewonnen NPO-concoursen later is die glans er al wat af.