17 mei We moeten eraan beginnen

We zullen een keer moeten starten, want op het weer kan je niet wachten. Over zes weken is de eerste prijsvlucht voor de jonge duiven en de vooruitzichten zijn nog zeker twee weken slecht.

Het nadeel is dat alle voorzichtige spelers straks moord en brand schreeuwen, omdat ze hun jonge duiven nog niet op hebben kunnen leren wegens het slechte weer.

Zelf heb ik vandaag met de buurman mijn jongen op 6 km gelost. Wel mand voor mand, vanwege het weer. Het haalde echter weinig uit, want het was zo slecht dat de gehele klad bij elkaar kwam en nog rondvloog toen de laatste mand werd gelost.

Tijdens het lossen van de laatste mand plensde het eruit, zodanig dat we ons op de terugweg afvroegen of het wel goed kwam. Bij thuiskomst kwam de gehele bende in de regen aangevlogen. Een goede leerschool dus, en dat voor de eerste keer.

Ik vind dat ze met alle omstandigheden om moeten leren gaan, vandaar dat hier alle hokken open staan, mits het droog is. De jonge duivenhokken daarentegen staan ook in de regen open.

In de jaren ’90 leerde mijn schoonvader de jongen altijd rond 14.30u op 35 km op als hij terugkwam van de veiling. Vaak was het dan in de 30 graden. We hebben daar nooit naar gekeken en er werd nooit een duif verspeeld.

Tegenwoordig pamperen we de duiven steeds meer, gestimuleerd door IWB flauwekul en daardoor lijken ze niets meer aan te kunnen. Daarbij laat het weer zich niet voorspellen. Zondagochtend waren alle vluchten vroeg los, zoals ook zaterdagmiddag in België.

Natuurlijk blijft er hier en daar een duif weg. Ik ben zelf ook al drie oude vliegduiven kwijtgeraakt. Die kunnen echter ook in de draden beland zijn, waar je totaal niets aan kunt doen.