18 mrt It giet oan
Niet de Elfstedentocht, maar de vluchten. Althans, in België dan, waar de eerste vluchten zoals altijd zijn afgelast vanwege het weer. Ik ben 31 jaar geleden op 23 maart getrouwd en het is niet vaak voorgekomen dat we op die datum met mooi weer konden starten. Ik heb ze zelfs wel eens met sneeuw van de vlucht thuisgekregen.
Eigenlijk is begin mei de eerste prijsvlucht vroeg genoeg. Bij de oude duiven is het namelijk niet nodig om met kleine stapjes op te schuiven. De sprongen kunnen daar gemakkelijk wekelijks met 100 km genomen worden.
Zo zitten we de laatste jaren eind juli altijd met code rood en is het te warm volgens mensen die geen duiven hebben, maar wel tegen betaling advies geven. Ik vind dat wanneer je vroeg lost (6.30u) er geen probleem is, want dan zijn de duiven voor 10.30u thuis. De warmte in een vrachtwagen hoeft ook geen probleem te zijn. In de avond ophalen, ‘s nachts rijden en ’s ochtends vroeg lossen. Ging het vroeger ook niet zo?
We leven echter in andere tijden waarin we liever grof geld betalen voor adviezen die vaker fout dan goed zijn. Niets mis mee, maar zorg voor een flexibel nationaal vliegprogramma. Nu is 11 september alles achter de rug, afgelaste vluchten of niet, terwijl we vorige jaren half oktober nog gewoon op het strand konden liggen. Meedenken en vooruitkijken is niet iedereen gegeven, blijkbaar.
De schreeuw om nationaal Orléans terug te krijgen is er bij de meeste liefhebbers. Die hebben ze destijds afgeschaft voordat men op de vingers getikt werd. Zo gaat dat nu eenmaal in Nederland; vooruit lopen en niet de grenzen opzoeken van wat wel en niet mag.
Voorbereidingen vliegseizoen
Hier loopt verder alles goed. De duiven zijn er klaar voor en zitten perfect op gewicht. Ze gaan vanaf vandaag op weduwschap. De komende weken de laatste puntjes op de i zetten en dan ben ook ik er weer klaar voor.
Mijn doelstelling is zoals altijd zoveel mogelijk vluchten winnen in het liefst een zo groot mogelijk verband. Zo wil ik met de jonge duiven weer vlammen zoals vroeger. Afgelopen jaar was het natuurlijk al super, want bijna alle jonge duivenvluchten werden gewonnen in het samenspel. De eerste twaalf van Châteaudun in het Rayon was een mooie opsteker en het resultaat van harde inzet.
Ook voor dit jaar zit er weer een sublieme ploeg jonge duiven klaar. Of ze het waar kunnen maken weet ik niet, maar een uitstekende afstamming hebben ze allemaal wel.
Ik haal mijn voldoening uit het wekelijks proberen te presteren op alle afstanden, waarbij de 1e winnen de meeste voldoening geeft. Nationale kampioenschappen of Asduiven gaan me pas interesseren wanneer alle punten uit de afdelingen worden genomen. Zolang men dat uit de zwakkere samenspelen of Rayons doet, boeit het me weinig.
Provinciaal of NPO top 10 winnen heeft voor mij een veel grotere betekenis, dat is vaak weggelegd voor de beste duiven. Provinciaal of NPO strijden alle duiven tegen elkaar en is er geen concoursvervalsing. Met de wind moet je geluk hebben, maar die waait geen half jaar uit dezelfde hoek.
Een seizoen bestaat uit meerdere vluchten en alleen degene die op alle disciplines uit de voeten kunnen, zijn de ware kampioenen. Als je de reportages van de beste tien liefhebbers WHZB in Het Spoor hebt gelezen, zag je dat je daar niet altijd een massa duiven voor hoeft te hebben. Er zijn er genoeg die op alle vluchten super presteren met slechts enkele duiven op het hok.
Specialiseren voor zeven vluchten lijkt me geen kunst. Je duiven vier tot vijf maanden aaneengeschakeld top laten presteren, daar heb je kwaliteit en een goede duivenmelker voor nodig.