22 jul We gaan weer richting het einde
Een duivenseizoen is voorbij voordat je er erg in hebt, de oude duivenvluchten zitten er namelijk weer zo goed als op. Het was een raar jaar met veel wisselvallig weer, maar de betere duiven deden het toch weer goed en de mindere zoals verwacht niet.
Oude duiven
Bij de oude duiven won Lichte Super Rossi (een zoon van Super Rossi) voor de derde keer dit jaar de 1e prijs. Dit is één van de betere van het hok. Op de dagfond was Harry’s Rocket mijn eerste, gevolgd door die topduivin van Peter van Oerle; een kleindochter van de 13 van Herman Bevers.
Jonge duiven
Met de jonge duiven speelde ik 1e, 2e en 3e. De 1e komt uit Blue King, een zoon van Amazing Nugget (3e WHZB). Blue King zelf won ook de 1e in het Rayon en de 3e NPO van Orléans. Hij stond gekoppeld tegen een dochter van Super Rossi.
De jonge duiven deden het naar behoren, al kwamen ze net als de dagfond duiven vanachter terug. Ze zitten nog een week samen, na volgend weekend uiteen. Dan kan én moet het spel beginnen. De groep zal dan ook gereduceerd worden naar 50, dat zijn er genoeg om mee te sleuren. De beteren hebben zichzelf toch al laten zien.
Door mijn aanhoudende rugklachten ben ik genoodzaakt om het duivenbestand flink in te krimpen. Telkens anderen overal mee opzadelen is niet zozeer het probleem, maar ik wil die mensen niet met een heleboel manden naar het lokaal laten gaan.
Ik heb voor mijn verkoop in 2006 altijd twaalf kweekkoppels en achttien vliegkoppels gehad en haalde daar net zoveel plezier en kopprijzen uit. Het draait immers alleen om goede duiven. Jongen moet je gewoon genoeg kweken. Wil je met 25 jonge duiven het seizoen vervliegen, dan moet je er 75 kweken. Met 50% verliezen incalculeren kom je er niet meer.
De nalijn dan? Ik wil ze volgend jaar na tien vluchten wel eens spreken over hoeveel van die nalijn duiven verdwenen zijn. Tot 300 km zal het geen probleem zijn, maar daarboven hebben ze toch de ervaring nodig vanuit hun geboortejaar, denk ik.