Er zijn maar weinig mensen die echt verstand hebben van duiven, ondanks dat vele dit claimen. Wel zijn er liefhebbers die net dat beetje extra uit duiven weten te halen, vaak zijn die in dienst als hokverzorger.

Ik ben er verschillende tegengekomen, waaronder Oliver Sabol (Eijerkamp), Henri van Doorn (Comb. van Wanrooij), Brian Bolton (Erik Reijnen) en Christian van de Wetering (Hooymans). Stuk voor stuk types die willen winnen en dat reeds op meerdere hokken hebben laten zien.

Mocht je ooit in de gelukkige omstandigheid zijn en een rondleiding krijgen op de hokken van Bas Verkerk, dan zie je wat spic en span is. Bas en zijn vader houden alles tot in de puntjes zuiver, zowel in als rond het hok.

Ik schaam me zelfs een beetje als ik daar ben. Ik kan diezelfde verzorging niet opbrengen, mijn duiven zullen het met een stuk minder luxe en hygiëne moeten doen. Mocht luxe en hygiëne de sleutel tot succes zijn, dan kan ik nog veel verbeteren.

De wil en passie om te winnen heb ik wel altijd gehad. Mijn hoofd is hele dagen bij de duiven, vooral in deze tijd van het jaar zodra de kweek is begonnen. Het is nu tijd om de nieuwe koppels samen te stellen in de hoop dat het pakt.

Liggen de jongen eenmaal klaar om te spenen in de schotel, dan heb ik vaak al wel gezien of het geslaagd is of niet. Is het niet naar verwachting, dan trek ik het koppel uiteen of kweek ik er maar enkele van.

Ik selecteer vanaf het spenen en durf best een jong op te ruimen nadat het net is gespeend. Het is al moeilijk genoeg met perfecte duiven, laat staan met duiven waar je het niet in ziet zitten. Eenmaal gespeend gaat de selectie gewoon verder.

Ik speen ze vaak nog kaal onder de vleugel af, want ik wil geen jongen die continu op de volgende ronde eitjes lopen te trappen. Er zullen er dan altijd enkele wegkwijnen, maar dat is nu eenmaal mijn aanpak. Duivinnen samen met de jongen eraf zetten doe ik nooit. Die het niet redden, vallen af.

Je staat versteld hoe snel ze dingen oppakken. Na enkele dagen gaat de maïs hier net zo vlot naar binnen als het fijne voer. Dat moet ook wel, ze krijgen immers pas nieuw eten zodra de voerbak leeg is. Het is spartaans, dus ik raad het niemand aan, maar ik vaar er zelf wel bij.

Zoals ik me niet bezighoud met bonnen schenken, doe ik dat ook niet met forums. Regelmatig word ik gevraagd, alsof ik überhaupt iets te melden heb. Ik ga anderen niet vertellen wat goed of fout is. Een ieder moet zijn eigen gevoel volgen in het beoefenen van de sport, het komt immers 365 dagen per jaar terug.

Daarbij, wie ben ik om het een ander uit te leggen? Ik heb de wijsheid ook niet in pacht. Ik beperk me tot het op deze blog beschrijven van de eigen ervaringen en hoe ik op basis daarvan dingen aanpak. Wat een ander daarmee doet, is aan hem of haar.

Ik keur ook geen duiven bij anderen. Keuren heeft alles te maken met persoonlijke voorkeuren ten aanzien van een duif. Te vaak heb ik in mijn ogen rotzooi in handen gehad, terwijl dat vliegtoppers waren. Andersom heb ik nog veel vaker plaatjes in handen gehad die geen blad konden raken.

Een duivenmelker is niet altijd op zijn woord te vertrouwen. Speelt hij goed, dan doet hij vaak geheimzinnig alsof hij het juiste gevonden heeft.

Ik kom graag in België waar de mentaliteit anders is. Waar je ook het erf oprijdt, je komt geen praat tekort en waant jezelf binnen enkele minuten bij een groot kampioen door de manier waarop zij hun duiven aanprijzen. Ik hoor dat graag aan en vind het leuk om te horen met wat voor passie de duivensport daar wordt beoefend.

Maar zoals ik zei, neem de woorden van een liefhebber niet altijd voor waarheid aan. Iedereen lijkt over kampioenen te beschikken, vooral in de winter. Ik ken maar één waarheid die nooit liegt en dat is de uitslag van de laatste wedstrijd. Die bepaalt of je goede duiven hebt en of je de daad bij het woord kunt voegen. Mooie schrijfsels en praatjes betekenen niets zonder de feiten. De meeste vergeten die weleens te koppelen aan de prestaties op hun eigen hok.

Liefhebbers uit het buitenland vragen mij zo nu en dan of ‘die en die’ kampioen nu werkelijk zulke goede duiven heeft. Want, ze lezen er zo vaak over op het internet of in duivenkrantjes. Vandaar dat ik in een vorig artikel schreef over echte kampioenen vs. media kampioenen. Als je vriendjes bij de kranten hebt, wordt je naam nu eenmaal sneller bekend dan wanneer het op de geleverde prestaties aankomt.

Zo wordt er aan sommige hokken volop aandacht besteed die al 10 jaar niets meer presteren. Daartegenover zijn er veel verborgen kampioenen die geen enkele aandacht krijgen, maar wel super presteren. Je komt dit in elke afdeling tegen en het heeft vaak alles te maken met commercie.

In ‘97 en ‘98 won ik de 1e ZNB Bourges (in ‘98 zelfs 1-3-6) en schonk een bekend duivenblad daar geen aandacht aan. Aan Ludo Claessens wel, die pakte de 2e in ‘97 en de 11e in ’98. Daar werden zelfs twee pagina’s aan gewijd.

Ik neem nu eenmaal geen blad voor de mond, dus ik sprak op een prijsuitreiking dat jaar een medewerker van het blad hierop aan. Hij vertelde me dat Ludo commercieel nu eenmaal beter in de markt lag. Daar stond ik dan als 30-jarige.

Ook nu nog – 24 jaar later – zal je over mij zelden iets lezen in dat blad, ondanks dat ik inmiddels best wat heb gewonnen. Misschien is iemand op zijn tenen getrapt of zijn er dingen over mij verteld die niet kloppen. Geen idee. Een mens met een mening maakt zich nu eenmaal niet snel geliefd. Als dat je doel is, kan je maar beter een jaknikker of strooplikker zijn.

Ik ben inmiddels op een leeftijd gekomen dat zulke zaken me gelukkig niet meer boeien, maar dat was als opkomend jonge liefhebber wel anders. Ik was ontzettend trots op mijn eerste gewonnen ZNB/NPO-concoursen, want ik had er al zo vaak naast gegrepen. Nu vijftien gewonnen NPO-concoursen later is die glans er al wat af.

Het nationale vliegprogramma is niet gehinderd door enige kennis van zaken opgesteld. Men kort het vliegseizoen gewoon een maand in en de dagfond gaat qua afstanden op in het midfond spel. Wel zijn er genoeg mogelijkheden voor het middaglossing- en ZLU spel.

Over de nalijn heb ik zo mijn twijfels. Gezien deze mogelijkheden hadden ze dat spel beter gelijk af kunnen schaffen. Negen jonge duivenvluchten, dat is natuurlijk ook van de zotte. We moeten onze jonge duiven gedegen kunnen opleiden en testen, maar daar krijgen we geen gelegenheid voor.

Soms vraag ik me af waar wij contributie voor betalen. Onder andere dus om 80.000 euro weg te gooien aan 87 vooraf aangekondigde dopingcontroles. Dat is bijna 1.000 euro per controle waarbij wat mest wordt onderzocht. Ik weet het niet meer, maar dat zal aan mij liggen.

Een duivenmelker wil spelmogelijkheden en de Belgen doen dat stukken beter. De KBDB biedt driemaal zoveel kansen aan voor naargelang hetzelfde aantal leden. Ik pleit voor voldoende spelmogelijkheid per discipline. Vergeet niet dat we in Nederland ook een grote groep nalijn-spelers hebben, bijvoorbeeld. Voor iedere discipline lopen er mensen warm.

Het moge duidelijk zijn dat ik geen voorstander ben van het vliegprogramma dat nu staat. Een vliegprogramma 3 jaar vastleggen in een sport waarin het ledental zo snel daalt, lijkt me ook niet slim. Maar goed, zo zie ik het. Een ander hoeft het niet met mij eens te zijn, uiteraard.

Bonnenverkoop Giro di Kika

Over tot de orde van de dag. Bonnen schenk ik in principe nooit meer, maar zo nu en dan maak ik graag een uitzondering. Ditmaal voor Bonnenverkoop Giro di Kika op GPS-Auctions.

Ik heb een mooie zomerjong doffer geschonken die klaar is voor de kweek. Deze komt uit Olympic Willem (samenkweek Willem de Bruijn x Olympic Millennium) x Super Queen (dochter Super Rossi en al moeder van meerdere 1e prijswinnaars, waaronder een 1e provinciaal). Hij is dus een volle broer van jaarling duivin Athena, zij won al:

  • 1e Ace in combine.
  • 19e provincial Ace.
  • 28e national Ace WHZB.
  • 8e Pont-Sainte-Maxence against 1.806 pigeons.
  • 10e Morlincourt against 1.247 pigeons.
  • 18e NPO Pontoise against 17.220 pigeons.
  • 40e NPO Pont-Sainte-Maxence against 16.292 pigeons.
  • 43e NPO Issoudun against 3.378 pigeons.
  • 65e NPO Châteaudun against 6.277 pigeons.
  • 66e NPO Châteaudun against 6.300 pigeons.
  • 67e NPO Morlincourt against 11.790 pigeons.

 

De kruisingen van de nazaten Millennium koppel x nazaten Super Rossi maken hier het mooie weer met zo goed als jaarlijks vermeldingen bij de nationale Asduiven duiven, zoals:

  • Bingo Lady, 1e nationaal Asduif WHZB (gaat hoog eindigen bij de PIPA Rankings Beste Jonge Duif 2021).
  • Blue Ace, 1e nationaal Asduif Eendaagse Fondspiegel, 4e nationaal Asduif en 5e nationaal Asduif WHZB.
  • New Witbuik, 3e nationaal Asduif Eendaagse Fondspiegel.
  • Witbuiks Best, 4e nationaal Asduif Eendaagse Fondspiegel.
  • Olympic Rossi, 8e nationaal Asduif WHZB (gaat ook hoog eindigen bij de PIPA Rankings Beste Jonge Duif 2021).
  • Millennium Ace, 9e nationaal Asduif en 11e nationaal Asduif WHZB.
  • National Millennium, 12e nationaal Asduif.
  • Miss Golden Eye, 17e nationaal Asduif WHZB.

 

Verder staan er nog meerdere mooie bonnen tussen van andere liefhebbers. Doe er je voordeel mee, zou ik zeggen.

Het weer is bagger buiten, dus ben ik maar gaan schoonmaken. Ik had alle jonge duivenhokken na het vliegseizoen en de paratyfuskuur al leeg en schoongemaakt, maar ze moesten nog worden ingespoten met Virkon S.

Ik ben er eerst met de stofzuiger doorheen gegaan en daarna met de brander. Vervolgens heb ik met 25 liter water en Virkon S de hokken goed natgespoten. Sommige vragen zich af of dit wel nodig is, maar ik doe dit al jaren. De jonge duivenhokken staan hier leeg van oktober tot eind januari.

Toen de hokken nog bij mijn schoonvader stonden, was ik echt maniakaal. Alle duiven werden de gehele winter in een volière in een loods geplaatst. De hokken reinigde ik met een hoge drukreiniger en kalkte ik daarna weer wit. Elk jaar. Gelukkig komt wijsheid met de jaren en zie ik nu in dat dit totaal overbodig was, maar destijds geloofde ik er heilig in.

We hielden die jaren maar 60 duiven de winter door, dus zoveel werk was het ook weer niet. In mijn hele carrière heb ik überhaupt nooit in het houden van veel duiven geloofd, toch zeker geen oude duiven. Destijds kweekte ik zo’n 120 jonge duiven, maar dat waren er zeker 30 minder toen de vluchten begonnen. Met een streng geselecteerd groepje van zo’n 30 duiven werden de NPO-vluchten vervlogen.

Nu dik 25 jaar later zijn de doelen veranderd en kan ik de hoofd- en bijzaken beter van elkaar scheiden. Ik doe alleen nog wat echt nodig is en verder zo min mogelijk poespas. Zo zocht ik het vroeger bijvoorbeeld in dovennetelthee met honing en druivensuiker en af en toe een mespuntje Ridsol S tegen tricho. Andere liefhebbers bonden de strijd aan met Neo-Cortef en Ledercort.

De duiven hield je vroeger wat gemakkelijker gezond. Persoonlijk denk ik dat de kwaliteit overal hoger was door de hardere selectie. Men hield in de contreien waar stevig gepould werd geen kostgangers aan. Weekenden waarbij men tussen de 500 en 1.000 gulden kon verdienen waren geen uitzondering.

Wormen en coccidiose

Medicatie moet je alleen gebruiken als het niet anders kan. Het is beter om ze eerst te laten onderzoeken. Wormen of coccidiose komen ze bij mij eigenlijk nooit tegen bij de jaarlijkse controle. Ik denk vanwege de Vloerdekkorrel op de hokken en omdat ik alle duiven dagelijks Origanum Red geef, wat zorgt voor een uitstekende darmflora.

Tricho

Verder weet ik inmiddels dat ik de duiven niet hoef te laten onderzoeken voor tricho wanneer zij jongen van ca. 8 dagen hebben. Ze zullen dat dan altijd wel vinden, weliswaar in kleine(re) mate. Vaak liet ik diezelfde duiven nadat de jongen gespeend waren nogmaals onderzoeken en was het volledig weg zonder dat ik ertegen gekuurd had.

Wel geef ik eind oktober preventief een kwart Flagyl aan alle duiven. Daarmee moeten ze het een jaar lang zien te redden, toch zeker de kweekduiven die verder met geen enkele duif in contact komen.

De vliegduiven geef ik bij twee nachten mand 1,5 dag B.S. van Belgica de Weerd om eventuele mandbesmettingen te ondervangen. Natuurlijk ga ik ook enkele keren op controle. Als ze echt iets vinden, dan grijp ik ook heus wel in.

One eye cold

Vroeger zaten we met het vliesje bij de jonge duiven, maar daar hoor je niets meer over. We hebben er one eye cold voor teruggekregen. Zelf los ik dit op door de duiven in manden te stoppen en die de gehele nacht in het hok te zetten met daarin een Koudijs rooktablet.

Dat one eye cold ontstaat door teveel licht in het hok is mijns inziens een fabeltje. Wanneer het eenmaal in de vereniging opduikt, krijgt iedereen er last van. Ik zie het dus eerder als een virus waarbij de duiven qua prestaties niets inleveren.

Zalf of druppel gerust als je daarin gelooft. Ik heb dat eens geprobeerd met Virgan, wat niets meer dan een hoop geklieder was zonder enig resultaat. Uitroken werkt bij mij nog altijd het beste.

Bij een goede vriend liep het uit de hand en ontwikkelde het zich tot stevige ornithose. Na het zien van wat foto’s heb ik hem een kuur aangeraden met Orni-Chlam en zijn duiven waren er daarna snel weer bovenop.

Vandaar dat je met bepaalde dingen beter niet te lang afwacht. Uitzieken moet je aan de concurrentie overlaten. Individuele jonge of oude duiven die hier iets krijgen worden overigens snel verwijderd. Een heel hok behandelen voor één duif gaat hier namelijk niet gebeuren.

De 28 kweekkoppels zitten weer samen. Eigenlijk probleemloos, zelfs de vier zomerjongen paarden met een oude duivin aan.

De koppels zitten verdeeld over drie hokken met een capaciteit van twaalf koppels per hok. Het lukt me echter nog steeds niet om naar eigen maatstaven alle 36 bakken vol te krijgen. Er zijn nog wel vier super jonge duiven naar de kweek verhuisd.

Er zouden weliswaar meer bewezen toppers naar de kweek kunnen, zoals Urana (7x de 1e) en Mathieu (5x de 1e), beide jaarlingen. Maar, ook in 2022 moet het met goede vliegduiven gebeuren. Er zitten 30 vliegkoppels en wat losse duivinnen waarvan uiteindelijk alleen de beste exemplaren het verschil gaan maken tussen winst en verlies.

Bij een ander zal het misschien anders zijn, maar mijn beste jonge duiven zijn het jaar erop ook vaak mijn beste jaarlingen. Ik geloof dus niet in jonge duiven uitpersen, of je moet daar tussen de vluchten door elke dag nog meer dan 60 km mee rijden.

Het jonge duivenprogramma wat wij jaarlijks krijgen voorgeschoteld mag geen enkel probleem zijn voor goede, gezonde duiven. Vandaar dat ik me ook niet druk maak over jongen die wegblijven, want die hadden het als jaarling ook niet gered.

Verliezen oude duiven

Ten opzichte van 10 jaar geleden verspeel ik jaarlijks wat meer oude duiven. Persoonlijk denk ik dat deze problemen zich vooral onderweg voordoen, dan heb ik het bijvoorbeeld over het toegenomen aantal draden in de polders en de windmolens.

Zo kreeg ik ook meermaals bericht dat mijn duiven opdoken in de gekste landen waar ze onmogelijk zelf naartoe konden vliegen. Na onderzoek bleken dat duiven te zijn die in Frankrijk met netten werden gevangen en doorverkocht door handelaren. Tegen de kopers werd verteld contact op te nemen met de rechtmatige eigenaar voor de stamkaart en het eigendomsbewijs.

Regelmatig krijg ik ook melding van een gewonde oude duif die in Frankrijk aan een draad is blijven hangen en door een particulier werd aangemeld. We kennen ook allemaal de foto’s van een groep jagers bij een veld vol dode wedstrijdduiven in Frankrijk. Schijnbaar vinden die het fijn om in een hinderlaag zoveel mogelijk net geloste duiven uit de lucht te knallen. Ook bij mij zijn er wel eens duiven thuisgekomen met hagel in hun lijf.

Dan natuurlijk nog de gevaren van roofvogels die vermoeide duiven te grazen nemen tijdens hun weg naar huis. Kortom, de verliezen van oude duiven die weliswaar meer ervaring hebben, zijn wel te verklaren.

Zo kan een duif het ook opeens opgeven wanneer hij of zij door de energievoorraad heen is. Te vaak hoorden we van echte topduiven dat ze enkele kilometers van het hok totaal uitgeput werden opgeraapt of doodgereden. Op is dan ook gewoon op bij zo’n vermoeide duif.

Zelf maakte ik dit mee met een doffer die meerdere malen de 1e won en 1e Asduif Brabant 2000 werd. Ik besloot hem dat najaar nog op de nalijn te spelen en hij bleef achter van amper 100 km. Hij werd enkele dagen later op 20 km van huis aangemeld. Kinderen hadden hem leeg en vermagerd van straat gepakt.

Ik herinner me ook het verhaal van wijlen Marijn van Gastel, die 1e Asduif WHZB op de midfond werd met zijn Winner. Hij besloot hem nog één vlucht van 450 km te spelen (die overigens niet telde), waarvan hij achterbleef. Enkele dagen later werd die duif uitgeput van straat gepakt op slechts enkele kilometers van huis.