Ik heb al vanaf 1978 duiven. Binnen mijn familie had niemand duiven, maar ik groeide op in het duivenbolwerk St. Willebrord met toen ruim 400 leden. Het ene hok leunde tegen het andere en als de duiven ‘s ochtends los gingen, was het een ware zonsverduistering.

Die oude garde was bloedfanatiek. Er werd elke week stevig ingezet op de duiven, soms een geheel weekloon. Ik werd als jongetje van 12 van niemand iets wijzer, laat staan dat ik van iemand een duifje kreeg. Iedereen dacht tenslotte dat ze goud in handen hadden.

Zodoende heb ik mij in al die jaren zelf alles moeten aanleren door veel te kijken, luisteren en experimenteren. Uiteraard moet je dan ook vaak op de blaren zitten. Veruit het meeste van wat ik heb getest bleek achteraf namelijk zinloos te zijn.

Zelf was ik dus ook bloedfanatiek. Na thuiskomst waste ik de duiven en zette ik ze in huis bij de verwarming. De kachels in de hokken stonden afgesteld op 15 graden en ik kookte regelmatig dovenetel thee met honing.

Er gingen kippeneieren onder de jongen en ik haalde de duiven wel 10x per dag van hun nest om ze vervolgens voor het hok los te laten. Doel: de drang naar hun nest vergroten, in de hoop dat ik daar op de vluchten de vruchten van kon plukken. Kortom, ik haalde de gekste capriolen uit.

We hadden destijds attractievluchten. Op beide vluchten gaf ik een zeer gemotiveerde duif mee, waarmee ik 2x de 1e prijs won. Fietsen, tv’s, halve varkens… Ik heb van alles gewonnen in die jaren. Er waren zelfs jaren waarin ik 5 tv’s won en ze dus maar ben gaan weggeven.

Van een najaars attractievlucht in een nabijgelegen dorp mocht iedereen op twee vluchten zeven duiven zetten, waarbij men naturaprijzen kon winnen. Van beide vluchten won ik de eerste zeven prijzen. Uiteindelijk mocht ik van elke vlucht maar één prijs uitzoeken, anders zou er niemand op de uitreiking zijn.

Dus ja, toen deed ik ook al wel mee. Bij mijn schoonvader staat en hangt nog steeds alles vol met gewonnen delfts blauwe vazen en borden in de toenmalige ZNB of FZN.

In die jaren was de kwaliteit van mijn duiven weliswaar wat minder, maar mijn inzet des te meer. Vandaag de dag doe ik al die onzin niet meer en weet ik wat zinvol is en wat niet. Hierdoor zijn de prestaties en kwaliteit stukken beter geworden.

Toeleven naar speciale vluchten doe ik nog steeds graag, maar helaas zijn die er niet meer.

De voorjaarsbeurs staat weer voor de deur, wat betekent dat we zo weer gaan starten. Iedereen kan daar weer inslaan voor het nieuwe seizoen, er wordt immers van alles aangeprezen. Het nadeel hiervan is dat je al snel door de bomen het bos niet meer ziet.

Ik houd het zelf al jarenlang zo simpel mogelijk en voer zoals heel wat kampioenen maar één mengeling. Aan de omzetten van onze zoon te horen stappen er steeds meer liefhebbers over op diezelfde Championsmix en NPO-mix.

Ook John van Dongen uit Roosendaal stapte over en beleefde het allerbeste jaar uit zijn carrière, zo kon men lezen in De Duif. Ik vind het alleen maar mooi dat anderen ook slagen met de Embregts-Theunis mengelingen en bijproducten.

Zoals bekend zijn deze voor eigen gebruik ontwikkeld. Door toedoen van onze zoon, die de producten voor iedereen toegankelijk heeft gemaakt, zijn er inmiddels heel wat tevreden gebruikers in binnen- en buitenland.

Geheimen heb ik niet, ook niet wat voer, bijproducten, medicatie of verzorging betreft. Dat hoeft ook niet, want in mijn ogen is de kwaliteit van een duif doorslaggevend. Als liefhebber ben je echter wel verantwoordelijk om die zo goed mogelijk te begeleiden.

Ik heb zelf ook een eigen bedrijf gehad en ook daar was het een kwestie van opletten en je ogen de kost geven. De gemiddelde ondernemer is het gewend om wekelijks 70+ uur te werken en heeft zeker geen 9-tot-5-mentaliteit. Met de duiven is het niet anders. Het komt je niet aanwaaien, je zal er veel voor moeten doen én laten.

De helft van de ringen zit alweer aan een pootje, dus het kweekseizoen schiet op. De vliegduiven gaan over 3 weken op weduwschap en kunnen dan alle dagen één uur los.

De eerste ronde jongen luistert al redelijk. Dit moet ook wel, want als straks de duivinnen in de middag los gaan, dan moeten de jongen weer terug binnen zijn.

Alles is een kwestie van dresseren. Zoals gezegd zit hier alles al verduisterd. Kom ik om 17.00u in de hokken, dan zit niet één jong meer in de buitenren, maar allemaal binnen in de schapjes.

De oude duiven zitten tot halverwege mei verduisterd en toch lijden de prestaties op de vitesse daar niet onder, wat bij veel andere hokken wel zo is. Ik heb hier geen verklaring voor. Veel Belgen spelen de oude duiven een geheel seizoen verduisterd.

Dat de duiven eerst een pen moeten stoten om in conditie te geraken, daar geloof ik niets van. Ik heb daar nooit enig verschil in gezien.

Hier gebeurt alles op basis van eigen ervaring, vandaar dat ik me niet laat afleiden door allerlei verhalen. Zo zal ik ook nooit in een forum plaatsnemen. Wat ik kwijt wil over wat er op eigen hok gebeurt, pen ik hier (bijna) dagelijks neer.

In een forum vragen krijgen waar ik zelf ook het antwoord niet op heb, is dus niet aan mij besteed. Ik kan alleen maar vertellen over wat ik zelf heb getest of constateer op eigen hok. Verder heb ik ook weinig verstand van al die nieuwe dingen.

Hier houd ik me elk jaar aan hetzelfde, simpele systeem. Ik laat al die verschillende mengeling- of drinkpotverhalen graag aan de concurrentie over. Datzelfde geldt voor hoe een duif eruit moet zien. De beste stuurlui staan aan wal. De meeste van die gasten kunnen hun geweldige verhalen niet met topprestaties onderbouwen.

Het hoeft allemaal niet zo moeilijk te zijn. Stop ze in de mand en je weet gauw wat ze aankunnen en of je het goed of fout doet.

Natuurlijk bestaat er ook nog een groep liefhebbers die ieder jaar een heel seizoen lang de wind in hun nadeel hebben of tegen een sterke concurrentie spelen. Daarmee kan ik alleen maar medelijden hebben.

De jongen scharrelen de gehele dag op en rond het hok. Vliegen doen ze nog niet echt, maar dat is niet erg. Duiven die niet rondvliegen, raak je ook niet zomaar kwijt. Mijn opleerprogramma voor de jongen start pas halverwege mei.

Voor de oude duiven is er ook nog ruim voldoende tijd, hun mooiste vluchten vinden in juni plaats. Tegen die tijd zijn ze heus goed ingevlogen. Oude duiven leer ik hoogstens 2x van 30 km op, daarna gaan ze mee met de eerste prijsvlucht van 100 km.

Aan officiële opleervluchten doe ik zelf nooit mee. Het seizoen is lang genoeg en elke containervlucht is een vlucht. De liefhebbers die wel elke opleervlucht meepakken, zie je meestal na enkele weken al niet meer op de uitslag staan.

Mocht ik echter een snelheidsspeler zijn, dan deed ik dit waarschijnlijk wel. Mijn helaas overleden vaste letter Sjef speelde erg hard op de vitesse en sloeg niet één opleervlucht over, zelfs niet midweeks. Het spel begon vroeger wel een stuk eerder. Ik trouwde op 23 maart en op die datum was er toen altijd al een opleervlucht.

Gang van zaken

Het is momenteel een drukte van jewelste op de hokken. Alle vliegers en kwekers liggen met jongen van allerlei leeftijden, dus elke dag moet ik wel ergens ringen. De eerste ploeg komt al buiten en gooit al stevig kleine pluimpjes.

Hier en daar zag ik al een pennetje vallen, ondanks de verduistering. Jongen die vroeg een pen stoten, heb je altijd. Bij sommige blijft het daarbij, andere gooien gewoon door. Meermaals had ik echt goede jongen die al vijf pennen hadden gestoten. Je zou denken dat die vroege stoters als oude duif deze trend doorzetten, maar dat is me nog nooit opgevallen.

De mest van de jonge en de oude duiven is super, mede dankzij de Origanum Red en de andere bijproducten. De jongen zijn zijdezacht en hebben een mooie, gezonde glans op hun verenkleed.

Zoals gezegd geef ik bij het spenen alleen BelgaMagix en geen andere medicatie. De oude duiven (vliegers en kwekers) krijgen ook niets. Alles moet zoveel mogelijk op een natuurlijke wijze gebeuren. Daarnaast veel zuurstof en geen overbevolking op de hokken.

Over 4 weken ga ik met de vliegploeg op consult. Ik grijp alleen in als daaruit blijkt dat ze iets onder de leden hebben. Zo’n 20 jaar geleden gaf ik voor het vliegseizoen altijd een combikuur tegen de koppen en tricho, maar dat doe ik dus al heel lang niet meer.

In het vliegseizoen krijgen ze na twee nachten mand wel 1,5 dag iets bij thuiskomst. Tot slot gebeurt hier veel op gevoel en is het ook een kwestie van inspelen op de weersomstandigheden.

Ook ik haal elk jaar enkele duiven bij, maar toch blijft dat uitkijken. Je kan dit beter direct na het vliegseizoen doen, zodat je nieuwe aanwinst meteen mee kan worden gekuurd.

Veel liefhebbers ervaren weer een slechte kweek, als ik dat zo eens hoor. Bijvoorbeeld oude duiven die vermageren en zelfs doodgaan of jongen die niet uitkomen of na enkele dagen afsterven. Vaak gaat het dan om paratyfus, ook al lijken ze adeno-achtige klachten te hebben wat de mest betreft.

Ik herhaal dus nog maar eens: kuren én enten direct na het seizoen. Aansluitend de hokken flink natspuiten met Virkon S. Daarbij elk jaar van kuur en enting wisselen, dus telkens van een andere dierenarts om gewenning te voorkomen.

Veel artsen zullen het niet met mij eens zijn – zij nemen logischerwijs hun eigen producten in bescherming – maar toch lijkt afwisselen mij de beste methode. Vele liefhebbers kregen namelijk, ondanks jarenlang kuren met hetzelfde product, toch paratyfus. Meestal zonder daarna te vaccineren. Kan in mijn ogen geen toeval meer zijn.