29 mrt Druk dagje

Vandaag was ik op bezoek bij de gebr. van Belzen. Hun herstart na 25 jaar lijkt een mooie te worden met een nieuw hok waarbij aan alles is gedacht. Natuurlijk zal er in de loop der jaren nog wel wat worden bijgestuurd, maar dat is bij mij niet anders. Perfect is het tenslotte nooit.

De jongen zaten er gezond en mak bij, dat is vaak een graadmeter dat het met het hok wel snor zit. Ik ben dus benieuwd wat vliegseizoen 2024 hun brengt. Aan het hok zal het vast niet liggen en de voeding en bijproducten zijn dezelfde als hier.

Aan fanatisme ook geen gebrek bij Casper en Dennis. De wil om te winnen is er en dat moet ook als je wilt uitblinken, in welke sport dan ook.

Rond het middaguur ging ik weer naar huis, omdat PIPA nog langskwam voor een promotiefilmpje over de duiven en de beleving in het algemeen.

Men wilde weten wie mijn favoriet voor 2024 is. Dat blijft moeilijk te zeggen, want ik zit er bijna altijd naast. Toch denk ik dat Torres Diamond (zie hierboven) iets aparts kan worden.

Overigens stond er een foutje op de foto van Blue Flame gisteren. Deze duif is namelijk niet van 2022, maar van 2021.

28 mrt Goede kweek

Een goede voorbereiding resulteert vaak in een goede kweek. Het kweekseizoen hier verliep erg goed. Slechts vier eitjes waren onbevrucht en er werd niet één jong of ei kapot gevochten.

De tot nu toe gespeende jongen staan me allemaal goed aan. Twee stuks werden verwijderd, daaraan zag je de inteelt. Hier raken alle duiven elkaar, vaak met één generatie verspringing daarin.

De voordelen hiervan zijn vrij uniforme, gelijkwaardige duiven zonder overdreven grote of kleine exemplaren. Daarbij haal je hier de beste genen mee naar boven. Wanneer er ’s zomers een duif valt, dan hoef ik zelden lang te wachten. Ze zijn immers aan elkaar verwant.

Meerdere liefhebbers die hier duiven hebben gehaald waren verbaasd hoe zacht gepluimd ze zijn. Dit komt doordat mijn duiven dagelijks Origanum Red krijgen en over een goede basisgezondheid beschikken.

De jonge duiven gaan nu hele dagen naar buiten. De oudste nemen de laatst gespeende op sleeptouw. Onlangs sloeg de roofvogel er weer onder. Vijf van de laatst gespeende jongen ontbraken. Ik tel mijn duiven niet, maar zie het wel meteen als er een vreemde binnen zit of er een handvol ontbreekt.

Ze hebben er uiteindelijk 5 dagen over gedaan, maar elke ochtend zat er wel eentje op het hok te wachten om naar binnen te kunnen. Die jongen waren slechts enkele dagen buiten geweest, dus dom zijn ze niet.

Blue Flame

Boven deze blog een foto van Blue Flame, een licht inteelt product. De vader is een zoon van NPO-winnaar Millenniums Winner uit zoon Millennium koppel x dochter Super Rossi. De moeder is een kruising uit Murphy’s Law Willem de Bruijn x Olympic Millennium en die komt ook uit het Millennium koppel.

Blue Flame won op zowel de snelheid als de dagfond kop in de afdeling.

27 mrt Controle

Vandaag ben ik bij De Weerd op controle geweest met zes duiven en een mestmonster. Dit monster heb ik in de loop van 3 dagen verzameld en goed gemixt.

Ik heb ook meteen wat vitaminen (BelgaBion en Vitaboli) en medicatie (B.S. en Belga Tai) meegenomen voor Jan en mij. Mocht het nodig zijn, dan heb ik dat alvast staan. De oude voorraad heb ik weggegooid. Sommige producten zijn ongeopend over de datum gegaan.

Van de zes duiven had er ééntje lichte tricho. Ze werden op voorhand wel 7 dagen gekuurd met B.S., nadat de jongen waren gespeend. Andere jaren deed ik dit niet en wachtte ik eerst de controle af. Lichte tricho zegt natuurlijk niets. De meeste jaren deed ik hier niets tegen en werd er toch hard gespeeld.

De befaamde gele druppels geef ik niet. Lang geleden heb ik dat eens geprobeerd, ik zat tot mijn ellenbogen onder de gele vlekken. Deed je ze over het voer, dan moest je de duiven met handschoen aan voeren.

Het is eigenlijk hetzelfde als vroeger met de Brux neusdruppels (roze) en gouden neusdruppels. Dat was ook van dat spul waarbij je helemaal onder zat. Ook nu nog zijn er blauwe oogdruppels die enorm vlekken. Mooi als je erin gelooft, maar niet voor mij.

Boven de blog een foto van Millennium Ava. Dit is een dochter van Avatar x zus Super Daisy, ofwel zoon Millennium koppel x dochter Super Rossi.

25 mrt 2023 zit er nu echt op

Zaterdag was de laatste huldiging, ditmaal van de Olympiade duiven. Het was er één zoals het hoort: niet te langdradig, volop eten en om 17.30u huiswaarts. Ik zat aan tafel met Willem, zijn hokverzorger en enkele mensen uit Afdeling 9. Geen praat tekort, dus.

Seizoen 2024 kan nu dus echt beginnen. De kweek verliep super. Het hok loopt vol, misschien zelfs te vol. Ik wil de eerste vlucht met 100 jongen aanvangen, die me dan al 100% aanstaan. Vandaar dat ik er genoeg kweek en dus ook wat tegenslagen kan opvangen.

Fouten die je in de winter maakt, moet je in de zomer bekopen. Het dan nog rechtzetten is moeilijk, omdat het vliegseizoen daarvoor simpelweg te kort is. Bij ‘fouten’ denk ik bijvoorbeeld aan het:

• Niet kuren en enten in het najaar tegen paratyfus (met afwisselende producten);
• Te laat beginnen of te vroeg stoppen met verduisteren;
• Kweken uit de vliegduiven ja of nee;
• Opnieuw terugkoppelen van de vliegduiven ja of nee;
• Bij thuiskomst van de eerste zes vluchten onvoldoende begeleiden;
• Te fanatiek willen starten;
• Veranderen van voer of verluchting tijdens het seizoen (dit doe je beter in het najaar).

Ik haal zelf nooit jongen bij in het seizoen. Elk jong dat hier loopt, is hier gekweekt. Je weet immers nooit wat voor milieu je op je hok haalt, al komen ze van de beste speler die er is.

Vroeger startte ik zo vroeg mogelijk met het opleren van de jonge duiven. Inmiddels weet ik dat dit verloren moeite is. Nu begin ik dus na half mei. Ze gaan dan wel meerdere keren per week weg en mand voor mand los, oftewel met 16 duiven tegelijk.

Ik maak daarbij redelijke sprongen. Het eindstation is 30 km en daar ben ik na 5x opleren. Op die plek gaan ze daarna nog wel een keer of tien los, waaronder meerdere keren duif voor duif.

Dit één voor één lossen neemt veel tijd in beslag, maar dat heb ik er graag voor over. Ik neem dan een uitdraai van de gekweekte jongen mee en beoordeel ze tijdens het één voor één lossen met een cijfer.

Een cijfer koppelen doe ik al jaren. Elke keer zijn er op het laatst evenveel bruikbare met een laag cijfer als met een hoog cijfer. Of ik snap er dus helemaal niets van, of uiterlijk heeft geen link met prestaties. Ik denk het laatste.

Al mijn jongen komen tenslotte uit de kweekduiven, wat betekent dat ze allemaal over goede genen beschikken. Ze zijn daarentegen beslist niet allemaal even mooi, wat dus geen betekenis heeft voor de prestaties.

Vandaag boven de blog een foto van National Millennium, een dochter van National Rossi en Olympic Millennium.

22 mrt Bijproducten

Richard van de Haterd was hier vanmorgen en bracht de Mariën spullen en kampioenschappen die al bijna 2 jaar bij Comb. van Wanrooij stonden. Zoals gezegd is het beschamend dat ik er niet zelf aan toe kwam om ze op te halen.

Ik ben bij huis, maar kom haast nergens aan toe. Alles gaat op halve kracht wegens mijn rug. De duiven verzorgen kosten me ’s ochtends al snel 3 uur, dan wacht de tuin nog en wil ik ook een uur kunnen fietsen of lopen om mijn fysieke klachten in toom te houden.

Daarnaast af en toe met de vrouw ertussenuit, die ook min of meer aan huis gebonden is door de hobby van haar man. Op vakantie gaan hebben we allebei nooit gekend, dat is hier gelukkig dus geen groot gemis. Wij hebben een druk werkzaam leven gehad met soms weken van 90 uur en dan nog een gezin erbij dat aandacht vraagt. Vandaar dus weinig tijd om op bezoek te gaan of te ontvangen.

Dat de Mariën producten binnen zijn, is voor mij een teken dat het seizoen van start kan. Ik ben in principe een voorstander van bijproducten, maar niet van bijproducten die overwegend voer bevatten. In heel wat mineralenemmers lijkt tegenwoordig meer tovo of zaad te zitten dan grit en roodsteen. Je hoeft je duiven dan haast niet meer te voeren. Zo’n emmer van 10 kg kost al snel 20 euro. Dat is duur voer, denk ik dan.

Medicatie voor duiven is ook niet goedkoop, maar toch onmisbaar soms als je een goed seizoen wilt draaien. Niet zozeer om de eigen duiven op het hok gezond te houden, maar om ze te beschermen tegen andere duiven waarmee ze in de mand zitten.

Mijn duiven zijn altijd luisvrij, ik heb daar namelijk een bloedhekel aan. In het vliegseizoen lukt het me echter moeilijk om de luizen weg te houden, die doen ze toch echt in de reismand op van liefhebbers die het allemaal niet zo nauw nemen.

De foto boven dit blogbericht is er eentje van Olympia, de nestligger van Olympic Rossie. Hoezo kunnen er niet twee goede duiven uit één nest komen?