De meeste duiven zijn gekookt door de hitte van de afgelopen dagen. Ze zitten er ontredderd bij in het hok. Ik heb ze bij thuiskomst meteen enkele minuten in een emmer koud water gehouden om hun lichaam af te koelen.

Ze krijgen nu de gehele week Naturaline in het water en geen elektrolyten. Enkel water is funest, ze drinken dan teveel en kotsen of poepen dat gewoon uit. Ze kunnen ook de gehele dag van de NPO-mix pakken, maar ze eten nog niet veel.

De duiven blijven nu binnen met deze warmte, geen training dus de komende dagen. Verder krijgen ze elke dag uit de mineralenemmer met daaroverheen de roze poeder van Mariën.

Hier zeker geen medicatie met deze temperaturen, ook al hebben ze net 3 dagen mand gehad. Ook geen eiwit-/ of vitaminepillen of wat dan ook. Hun ingewanden zijn momenteel verstoord en moeten eerst tot rust komen.

Uiteraard blijven de duiven die ‘s middags gelost zijn thuis aankomend weekend. Ik mis er op dit moment nog één en mag daarmee absoluut niet klagen, als ik andere liefhebbers hoor.

Het is aan de afdeling om in te grijpen en pas op vrijdag in te manden en de vlucht zeker 100 km in te korten, net als de nog te vliegen dagfond vluchten. Dit seizoen is simpelweg te zwaar voor de duiven. Kopwind, oost- of zuidoostenwind is niet zo erg, maar deze hitte en droge lucht zijn er teveel aan.

Tenslotte ben ik benieuwd in hoeverre dit gevolgen heeft voor de lossingsverantwoordelijke, want naar verluidt werd er op eigen houtje beslist en werden alle adviezen van anderen – ook die van het IWB – niet eens aangehoord. Mijns inziens past dat niet meer bij de moderne duivensport.

Wat is er verkeerd aan wat advies in zulke noodsituaties of even in contact treden met enkele duivenliefhebbers? Zij kunnen je bijvoorbeeld vertellen dat je met zulke hitte altijd voor 08.00u moet lossen. In ieder geval niet na de middag met 30+ graden, nadat je er net 400 km mee hebt gereden.

Wij konden afgelopen zaterdag niet worden gelost. Het voorbeeld van de Belgen volgen, namelijk op vrijdag lossen, daar wilde men niet aan. Het werd uiteindelijk overstaan en naar een losplaats rijden waarvan men van tevoren al kon zien dat daar niet kon worden gelost vanwege de regen.

Het IWB bevestigde dit middels hun advies om niet te lossen en huiswaarts te keren. Des te groter was onze verbazing dat men toch besloot om rond 13.00u ’s middags met 32 graden in Quiévrain te lossen.

De daken hier zaten vol duiven. Op de weg liepen verschillende duiven die door de hitte, drie nachten mand en al dat heen en weer gerij totaal versuft waren. Wij liefhebbers doen ons uiterste best om onze duiven in goede conditie in te manden en staan nu met de handen in het haar.

Waarom werd er niet geluisterd naar het IWB? Je had ze naar huis kunnen rijden en de volgende ochtend met normale temperaturen kunnen lossen. Nu is op veel plekken het hok half leeg en zijn de duiven in de vernieling.

Ook mij is hiermee de zin in het oude duivenseizoen ontnomen. Uit meerdere hoeken verneem ik nu dat men stopt met de oude duiven en wacht op de jongen. Men zal de komende twee dagfond vluchten drastisch moeten inkorten, willen ze überhaupt nog duiven te vervoeren hebben.

Morgen Châteauroux (568 km), dat wordt ongetwijfeld een pittige opdracht. De wind draait in de loop van de ochtend van zuidwest bij lossing naar oost halverwege de vlucht.

Er zijn 24 duiven onderweg, ik heb ze immers om mee te spelen. Moest ik ze telkens thuishouden bij een oostenwind, dan moet ik dat zeker doen bij een westenwind, die voor mij nog ongunstiger is.

Duiven thuishouden doe ik maar zelden. Ik probeer voor het vliegseizoen alle duiven gezond aan de start te brengen, zodat ik ze gedurende het seizoen alleen maar hoef te onderhouden.

Dit neemt niet weg dat het zeker zwaar zal worden. Als verzorger kan je alleen je best doen, maken dat ze gezond zijn en zorgen dat er genoeg brandstof in de tank zit in de vorm van vetten en eiwitten.

Op Morlincourt gaan ook 24 duiven mee, dat is voor mij ca. 248 km.

Jonge duiven

De jonge duiven vertoeven met deze hitte hele dagen buiten, uiteraard niet op de vluchtdag. Ze vliegen zo te zien graag in deze warmte en dus laat ik ze maar wat ontspannen nu dat nog kan. Het verplicht één uur trainen en luisteren begint eind deze maand.

Vanaf dan is het ook voor hun 10 weken werken geblazen. Aan ons de taak om ze goed ingevlogen en gezond aan de start te brengen. In mijn beste jaren ging het van begin af aan goed (idem bij de oude duiven). Dit moet ook wel, het jonge duivenseizoen is immers zeer (lees: te) kort van duur.

Als ik het voor het zeggen had, zou ik op vrijdagavond inkorven en op zondag lossen. Maar goed, ik heb niets in te brengen.

Ik vermoed dat men vroeg kan lossen en de eerste uren lijkt de wind vanachter te waaien, dus het kan meevallen. We wachten het af. Ik heb er 20 doorgegeven, maar dit kunnen er ook 24 of 14 worden, dat bepaal ik morgenmiddag.

De jonge duiven gaan morgen op pad, want vrijdag wordt het te warm. Het is een jaar van extremen. Hokken in conditie vangen vaak de hardste klappen bij een rampvlucht, dus laten we hopen dat het allemaal meevalt.

De zomer heeft ons kikkerlandje eindelijk gevonden. Zaterdag lijkt de wind te veranderen naar de westkant met stukken noordwest en zelfs zuidwest.

Met de wind heb ik nooit rekening gehouden, niet met opleren en al helemaal niet met inkorven. Op afstanden boven de 400 km maakt de wind ook niet veel meer uit, het draait dan om kwaliteit en conditie.

Als liefhebber moet je ervoor zorgen dat het je duiven aan niets ontbreekt, dat ze gezond zijn en altijd voldoende brandstof in de tank hebben.

Hier vliegen de duiven elke week wedstrijden en daarom trainen ze nu haast niet meer aan huis. Op zondag en maandag überhaupt niet meer. Andere mensen laten ze tweemaal daags los voor ‘extra conditie’, maar ik zie daar geen meerwaarde in. Die conditieopbouw moet in orde zijn nog voordat de vluchten beginnen. Als ze het enkele keren taai krijgen, volgt de conditie vanzelf.

Vluchten onder de 400 km zijn vaak voor duiven die met minder vetten of eiwitten toekunnen. Duiven die men elke week speelt, hebben een goede begeleiding en rust nodig. Daarom gaat hier nu dagelijks Octavit en Origanum Red over het voer, zelfs op de dag van inkorven.

De jonge duiven zitten nu op 30 km, verder gaan ze niet. Ook daar zie ik het nut niet van in. Ze worden vanaf nu tweemaal per week op 30 km gelost, dat gebeurt nog zeker zo’n 10x waarvan verschillende keren één voor één los.

De jonge duiven worden komend weekend met een dode entstof tegen paratyfus gevaccineerd. Althans, als die op tijd binnen is. Zij gaan nu hele dagen naar buiten, wat eind deze maand verandert in eenmaal daags een uur verplicht, waarbij ze zullen moeten luisteren. Ze worden tegen die tijd ook nog een keer grondig tegen het licht gehouden.