Gisteren was de eerste jonge duivenvlucht. Wij hadden een groepslossing en dat was maar goed ook. Waar ik vooraf bang voor was, kwam gelukkig niet uit. Op het moment van schrijven mis ik nog vier van de 127 duiven, dat is verwaarloosbaar.

Ook had ik nooit verwacht hier met de oostelijke losplaats en zuidwestenwind vroeg te zitten. Ik begin in het rayon met 1-4-6-7-8-9-10-11-12 enz. tegen 5.409 duiven. De 1e prijswinnaar komt uit Turbo Rossi Eijerkamp x Olympic Nugget (Super Rossi x Olympic Millennium).

Ik mis mijn start met de jonge duiven maar zelden. Hier wordt al 30 jaar hetzelfde systeem qua voeding en voorbereiding gehanteerd. Hier werden de eigen bijproducten nog aan toegevoegd, die ik jaarrond gebruik. Waarom? De duiven moeten zich het hele jaar fysiek inspannen, of dat nu het rui-, kweek- of vliegseizoen betreft.

Er zijn ook liefhebbers die nergens het nut van inzien en dat is ook prima. Ik doe alles op mijn manier en laat verder iedereen in zijn waarde. Eigenlijk is het beter om zo min mogelijk duiven te houden. Als je iemand moet laten komen om ze te selecteren, dan heb je er simpelweg teveel of zijn ze onvoldoende aan de tand gevoeld in het vliegseizoen.

Iedereen kan duiven op schoonheid selecteren, maar dan heb je nog geen goede. De prestaties van de selecteur in kwestie zouden dan uitstekend moeten zijn. Bij mij selecteert de mand. Vlieg ik er met 30, dan heb ik er niet meer op het hok zitten. Gaandeweg het seizoen vertrekken hier duiven. Dat ‘de sfeer dan weg is’, verwijs ik al 30 jaar naar het rijk der fabelen.

Ik zou het liefst nog minder jonge duiven kweken, maar je kweekt nu eenmaal weinig bruikbare, dus ook ik kan niet anders. Als ik duiven mee heb, wil ik toch minstens 50% in de prijzen hebben, anders krijg ik selectiedrang. Ik doe er veel voor, maar verwacht er dan ook wel het nodige voor terug.

De wil om te winnen. Hier komt een 90-jarige om voer en producten. De man heeft altijd super gespeeld en laat zich nog steeds de kaas niet van het brood eten. Als hij die wil kan vinden, moet iedereen dat toch kunnen. Hij houdt slechts enkele duiven en dat is meestal de sleutel tot succes. Plezier, eenvoud en overzicht.

Oude duiven

Afgelopen weekend was ook de laatste vlucht vanuit Melun. Het was een Grand Prix vlucht, maar ik had ze er niet voor gezet. Ook hier de reden dat ik dacht dat er voor mij niets te halen viel met die harde zuidwestenwind. Maar zoals gezegd laten goede duiven zich niet zomaar wegdrukken en kijken ze ook niet naar hoe de wind staat.

Ik won met drie duiven top 10 NPO, die tegelijkertijd arriveerden. De eerste is El Torro, die won als jong de 1e in het rayon tegen 1.200 duiven en dit jaar de 4e NPO Issoudun. Hij komt uit een zoon van Miss Torres Davy Tournelle (1e en 3e nationaal) x Blue Diamond uit het Golden Pair. Zij won hier als jong de 1e NPO/Grand Prix Melun.

Mijn tweede is superduivin Blue Atlantic uit Atlantic Bas Verkerk (Duncan x Kiki Kate) x Dragon Girl. Net als haar moeder Dragon Girl wint Blue Atlantic nu voor de 5e keer top 10 in de afdeling. Eén keer viel ze daar net buiten met de 11e NPO. Ze werd ook 1e provinciaal Asduif en staat momenteel 1e bij de nationale Asduiven.

Mijn derde is New Ace, een dochter van Millennium Ace uit het Golden Pair. Millennium Ace werd zelf 9e nationaal Asduif. Hij stond gekoppeld tegen Pure Gold, die werd hier 1e Asduif WHZB en komt uit een dochter van het Golden Pair. Lichte inteelt, dus. New Ace won vorige week de 7e provinciaal en nu de 9e.

Alle drie de duiven komen dus uit topouders, maar ook daar komen meer slechte duiven uit dan goede.

Alles draait om goede duiven, maar om de cirkel rond te maken hebben die goede voeding, bijproducten en bovenal een goede verzorging en aandacht nodig. Het zijn immers geen kippen waar je met de emmer wat voer bij gooit. Wat je er aan tijd in investeert, mag je ervan terugverwachten. Vandaar dat ik altijd zeg: houd niet teveel duiven en verdeel je aandacht enkel over de beste.

Alles moet dan nog wel meezitten, natuurlijk. En ook het privéleven heeft aandacht nodig. Hier zijn het momenteel erg drukke weken, want ook het huis van onze zoon heeft mijn aandacht nodig. Gelukkig niet lichamelijk, maar ook daar moet alles worden aangestuurd. Rond 05.15u ben ik dus altijd wel boven water.

Gisteren een opleervlucht vanuit Duffel (52 km). Onder het hitteprotocol gingen er 20 duiven in een mand. Prima natuurlijk, al stond ik ze zelf in de regen met een dikke trui aan op te wachten.

Aankomend weekend wederom een hitteprotocol voor jong en oud, terwijl ik nergens temperaturen boven de 25 graden zie. Maar goed, ik zal wel naar de verkeerde weersites kijken. Die extra inleg per duif hakt er natuurlijk wel in bij liefhebbers die van een pensioentje moeten rondkomen.

Laten we hopen dat dit protocol er in ieder geval voor zorgt dat de duiven voor 09.00u in de lucht hangen, toch zeker de jonge duiven.

De meeste jonge duiven kwamen gisteren uit de achtergrond terug. Ik mis er nog twee. De eerste groep kwam recht over. Doordat ik floot, draaiden er enkele uit. De snelheid van de grote groep was zo hoog dat ze er niet eens uit konden geraken. De meeste vlogen nog honderden meters mee, alvorens ze eruit kwamen.

Voor a.s. zaterdag houd ik mijn hart vast met die zuidwestenwind 5 à 6. Door een voor mij onbegrijpelijke beslissing van Brabant 2000 staan we in het geheel oostelijk gelegen Bierges. Half Nederland gaat daar op 30 km van elkaar in groepen lossen.

Wij worden naar verwachting pas laat in de ochtend gelost, dus maak je borst maar nat. Onervaren jonge duiven die met een harde zuidwestenwind op een oostelijke losplaats én met oude duiven erbij worden gelost… Ik kan me daar weinig moois bij voorstellen.

De jonge duiven zullen ver doorslaan en in benauwde onweerstoringen met wind op kop terug huiswaarts moeten zien te keren. Daarbij ligt de verantwoordelijkheid bij hetzelfde team dat enkele weken terug besloot de dagfond duiven ’s middags in de moordende hitte te lossen.

Ik heb nog wel een tip voor die gasten, al weet ik heus wel dat ze daar niet voor open zullen staan. Quiévrain was 100x beter geweest. Iets verder qua afstand (amper 20 minuten langer vliegen), maar wel een normale ligging zonder andere afdelingen in de buurt.

Het is alweer 45 jaar geleden dat ik ben begonnen met de duivensport. Veel liefhebbers hebben zelfs nog veel langer duiven.

Sommige dingen begrijp ik niet meer. We lossen op advies van het IWB steeds later, met als resultaat dat we nog meer duiven lijken te verliezen. We mochten op advies van de WOWD niet verder meer dan 450 km met de jonge duiven, waardoor anno 2023 onze duiven niet meer tegen een stootje kunnen.

Jonge duiven die vroeger 5x boven de 400 of zelfs 500 km vlogen, konden hun kwaliteiten laten zien en ze vervolgens doorgeven aan de volgende generatie. Nu weet niemand meer wat zijn of haar duiven aankunnen, waardoor er sneller uit mindere duiven wordt gekweekt. Nemen de verliezen bij de jonge duiven soms ook daarom toe?

Vroeger was de duivensport erg aantrekkelijk, het ging immers ergens om. Er werd flink gepoold, dus iedereen selecteerde zijn duiven streng. We hadden daardoor veel sterkere, vitalere en betere duiven dan nu.

Nu speelt men om de punten en de eer en worden er steeds meer duiven gehouden. Door de grote verliezen gaan we nóg meer kweken en wel uit duiven waar we eigenlijk niet uit zouden moeten kweken. Resultaat: een neerwaartse spiraal van nog meer ´afval´ en nog meer verliezen.

Willen we over enkele jaren nog duivensport kunnen beoefenen, dan moeten we voor een groot deel terug naar hoe het vroeger was. Het aantrekkelijker maken van de sport doe je onder andere door naturaprijzen te vervliegen, zodat we ook in de winter mensen op de feestavond hebben.

Er zal ook gefuseerd moeten worden, want diverse afdelingen verkeren in nood. Sommige financieel, de meeste door te weinig personeel. De ophaalroutes moeten kleiner worden, wat betekent dat je nog maar op enkele plaatsen kunt inkorven. Ja, dat is zuur, maar hoe ga je het anders financieel en organisatorisch blijven bolwerken?

Het vliegprogramma moet je aantrekkelijker maken door eerst 7x vitesse te organiseren, dan 7x midfond, 5x dagfond en tenslotte 10x jonge duivenvluchten. Daarnaast nog 10x middag-/ochtendlossing vluchten (ik denk niet dat de ZLU nog lang bestaat).

Benoem de sponsoren op de vrachtwagens en besteed hun geld aan naturaprijzen voor de leden in plaats van feesten zoals de Olympiade, die slechts voor een zeer kleine groep interessant zijn.

Ik zie en spreek veel liefhebbers en bij vele daalt hun animo hard. Ik ben hierop geen uitzondering. Dit komt niet eens door de verliezen, die horen immers bij het duivenbestaan, maar meer door de bizarre beslissingen die voor ons worden genomen.

Neem het voortdurend wijzigen van een vliegprogramma of het veel te laat lossen van jonge duiven. De lucht is op zijn zuiverst in de vroege ochtend en dan mag het best bewolkt zijn. Maar goed, wie ben ik en wat weet ik nou na 45 jaar postduiven. Mensen die er nog nooit één van dichtbij hebben gezien, mogen het voor u en mij bepalen.

Ik korfde mijn 1e en 2e getekenden in bloedvorm in voor Vierzon. De teleurstelling was groot, want ze lieten het beide afweten.

De 1e getekende viel nog wel in de prijzen, maar legde bij thuiskomst een ei. Meerdere duivinnen deden dit. Dit kwam door iets wat ik dus nooit meer doe: de duiven een week thuishouden, met name de duivinnen.

Mijn 2e getekende keerde als enige niet terug die dag en dan weet je het vaak wel. Ik had hem dus al afgeschreven, maar zondag arriveerde hij alsnog. Hij miste een deel van zijn verenpak en was van boven gegrepen door een roofvogel. Haast alle broekpennen eruit, dus afgeschreven voor dit seizoen.

Bas vertelde me eens dat veel goede duiven niet terugkeren, omdat die vaak voor de groep uit vliegen en dus als eerste worden gegrepen door het grote aantal roofvogels in Frankrijk.

Zo is het dus altijd wat, maar zolang de ellende op het duivenhok blijft, moet je jezelf gelukkig prijzen.

‘Nationaal’ programma

De jonge duiven gaan vanavond de mand in voor 60 km. Onze afdeling besloot de wedstrijd van zaterdag met 40 km in te korten. Het lijkt er haast op dat ze zich daar met niets anders bezighouden dan het verpesten van het jonge duivenprogramma.

Er zijn drie opleervluchten geweest. Als je daar niet aan wil meedoen, moet je ook niet zeuren en je jonge duiven dus meteen op 140 km zetten. Nu vliegen we 90 km en dat is veel te kort voor jonge duiven, die bij thuiskomst nog een rondje draaien. Er wordt een zuidwestenwind voorspeld, dus waarom inkorten, denk ik dan.

Ik neem dit ook het NPO-bestuur kwalijk, zij zouden hier niet in mee moeten gaan. Als men elke keer moet luisteren naar wat persoonlijk gejammer van afdelingsbesturen, waar eindigen we dan? Dit komt immers niet van de leden af.

Een nationaal vliegprogramma wijzigen betekent dat je voor elke afdeling in Nederland dezelfde wijziging moet doorvoeren. Men moet met harde hand regeren en vasthouden aan besluiten, anders heeft zo’n nationaal programma geen enkele draagkracht.

Een logisch gevolg is dat iedereen maar zijn eigen ding gaat doen. Sommige afdelingen richten nu zelfs wedstrijden voor oude duiven in die gelijktijdig met de jonge duiven worden gelost. De uitslagen daarvan verschijnen gewoon op Compuclub.

Het was alweer een warm weekend waarin de jonge duiven alweer werden afgelast. Terecht natuurlijk, maar waarom leren we hier niet van en starten we niet medio juni om vervolgens in de derde week van september te eindigen? Je houdt dan voldoende spelmogelijkheden over waarbij de duiven ervaring kunnen opdoen. Duiven moeten als jong minstens 2-3x keer boven de 400 km hebben gevlogen, anders raak je ze als jaarling massaal kwijt.

Vorig jaar zaten we met exact dezelfde problemen, waarvan men dus kennelijk niet heeft geleerd. We moeten eerder beginnen met een uitloop tot de derde week van september. Je kan dan nog enkele aftrekvluchten houden, waardoor de nationale kampioenschappen niet in het gedrang komen.

Programmaduiven zijn geen overnachtduiven, die hebben als jong de ervaring gewoonweg nodig. Het lijkt er echter steeds meer op dat het gewone programmaspel niet serieus meer wordt genomen door de mensen die de touwtjes in handen hebben.

Vitesse

Hier ging de vitesse vlucht redelijk goed. Mijn betere duiven waren op tijd en de mindere niet. Om die reden werden er zo’n 20 stuks van het hok genomen, dat wordt toch niets meer die laatste vluchten.

Het verloop was erg slecht en dat van amper 248 km. Maar goed, wat wil je ook. Met zulke temperaturen moet je eigenlijk al om 06.00u beginnen met lossen.

Ik los mijn jonge duiven altijd rond 06.00u en verspeel zelden of nooit iets. Nu luistert men naar het inversieverhaal en wordt er niet meer voor 07.00u gelost.

Wanneer ik ze om 06.00u loste was de lucht heus niet altijd perfect, maar één ding weet ik inmiddels zeker: vandaag de dag verspeel je met een heldere lucht simpelweg meer duiven.

Dagfond

De dagfond vlucht was erg raar. Ik begrijp nog niet waarom wij met een zuidoostenwind gelijktijdig met Zeeland moeten worden gelost. Onze duiven worden dan naar de kust geleid en met deze warmte heb je dan meteen een moeilijk concours.

“Alles boog af naar het westen”, zullen sommige zeggen. Behalve dan de 1e getekende van Danny van de Vrede. Die duif moest in het oosten zijn en won gewoon het NPO-concours.

Goede duiven laten zich niet zomaar wegdrukken. Het probleem is dat je goede duiven tegenwoordig met een vergrootglas moet zoeken.

De twee duiven van Verkerk moesten ook een oostelijke route afleggen, alsook de twee duiven van Lotte Eijerkamp. En zo staan er hier en daar nog wel meer oostelijk gelegen hokken in de top 10 NPO.