Ik ontvang best wat mails van liefhebbers met problemen. Duiven die niet willen leggen, overlast van roofvogels, duiven met paratyfus, jongen met adeno, etc. Let wel, ik ben natuurlijk geen dierenarts. Van een afstand op andermans hok kijken wat er loos is, kan ik niet.

Het zijn overigens vaak dezelfde liefhebbers die jaarlijks dezelfde, terugkerende problemen ervaren. Sommige willen het gewoon niet leren, schijnbaar.

Hier gaat tot nu toe alles vanzelf. De kweek verliep super en de vliegduiven lijken klaar te zijn voor een nieuw seizoen. De tijd zal uitwijzen of dat ook zo is.

Ik werk al jaren met één vast systeem qua verzorging, voeding en bijproducten. Doordat ik hier niet van afwijk, kan ik weinig fouten maken. Het kan dan alleen nog aan de duiven zelf liggen. Ik hou van eenvoud, daarom is ook de verzorging gemakkelijk. Wat dat aangaat zou ik best 300+ duiven kunnen bijhouden.

Duiven pakken om in te manden of op te leren wordt echter steeds vervelender met mijn aanhoudende rugklachten. Dat is de enige reden waarom ik in de komende jaren zal minderen of zelfs stoppen. Vooralsnog lukt het nog wel en helpt een buur gelukkig mee met inkorven, indien nodig.

Ik ben benieuwd wat 2024 gaat brengen en of er nieuwe toppers zoals Olympic Dragon opstaan. De kwaliteit van de jongen lijkt op het eerste gezicht hoog, al zal daar heus nog het een en ander mee gebeuren.

De oude duiven zijn nu 2x op 30 km geweest en vertrekken dit weekend naar Bierges (95 km). De eerste vluchten moeten ze nog even wennen aan het weduwschap. Die korte vluchtjes met vaak de wind erachter is een kwestie van binnenlopen. Jaarlingen snappen het spel meestal niet meteen. Na enkele weken moeten ze dat natuurlijk wel doorhebben, ze werden als jong immers ook op de deur gespeeld.

De echte goede duiven laten zich vaak vanaf het begin al zien. Ik focus me niet echt op de vitesse, maar probeer er de eerste vluchten zeker bij te zijn.

Zaterdag wordt het ruim 20 graden, dus de opleermand staat gereed. De oude duiven zullen zo’n 30 km weggaan en volgende week nog een keer. Daarna gaan ze mee op de klokvlucht vanuit Bierges (95 km). Ze lijken er klaar voor, de training aan huis gaat goed.

Anders dan voorgaande jaren lijkt de wind uit de zuidwesthoek te staan, dus ik verwacht snelle openingsvluchten. Duiven die nog niet top zijn, zullen dan mee doorgaan. Maar goed, het is en blijft natuurlijk afwachten.

Blue Diamond

Boven deze blog een foto van Blue Diamond, moeder van de twee broers National Torres en Torres Diamond. Deze Blue Diamond won ook een NPO/Grand Prix vlucht, net als haar zoon National Torres. Winnaars komen voort uit winnaars, ik kan er niets anders van maken.

Her en der hebben de eerste vluchten plaatsgevonden. Zelf heb ik ze nog niet weggehad. Op 20 april hebben wij de eerste prijsvlucht. De week ervoor is er één van 95 km, maar daar gaan ze alleen op mee als dat een klokvlucht is.

Zoals gezegd breng ik de oude duiven maximaal 2x naar 30 km, daarna gaan ze voor prijs de mand in. Het seizoen is lang genoeg en de mooiste vluchten vinden pas vanaf half mei plaats. Tegen die tijd zijn ze vast en zeker ingevlogen.

De jongen doen het goed en zijn hele dagen bezig op en rond het hok. Ze gaan zo nu en dan ook de lucht in en zijn dan eventjes weg.

Er wordt nog steeds bij gespeend. Enkele dagen later zitten die al bovenop het hok. Zij gaan zo snel de lucht in doordat de oudere exemplaren om de haverklap opschrikken.

Verder is het bij de jongen een kwestie van laten uitzieken en nergens naar kijken. Hoe vaker je in het hok komt, bij zowel oud als jong, hoe vaker je dingen opmerkt die uiteindelijk toch niet zoveel blijken voor te stellen.

National Torres

Boven deze blog een foto van National Torres, een broer van Torres Diamond. Het zijn beide kinderen van Blue Diamond. National Torres won de 2e NPO Châteauroux en deed dat 4 weken later nog eens dunnetjes over door de 1e in de sector te pakken van Issoudun + de 2e nationaal.

Vandaag was ik op bezoek bij de gebr. van Belzen. Hun herstart na 25 jaar lijkt een mooie te worden met een nieuw hok waarbij aan alles is gedacht. Natuurlijk zal er in de loop der jaren nog wel wat worden bijgestuurd, maar dat is bij mij niet anders. Perfect is het tenslotte nooit.

De jongen zaten er gezond en mak bij, dat is vaak een graadmeter dat het met het hok wel snor zit. Ik ben dus benieuwd wat vliegseizoen 2024 hun brengt. Aan het hok zal het vast niet liggen en de voeding en bijproducten zijn dezelfde als hier.

Aan fanatisme ook geen gebrek bij Casper en Dennis. De wil om te winnen is er en dat moet ook als je wilt uitblinken, in welke sport dan ook.

Rond het middaguur ging ik weer naar huis, omdat PIPA nog langskwam voor een promotiefilmpje over de duiven en de beleving in het algemeen.

Men wilde weten wie mijn favoriet voor 2024 is. Dat blijft moeilijk te zeggen, want ik zit er bijna altijd naast. Toch denk ik dat Torres Diamond (zie hierboven) iets aparts kan worden.

Overigens stond er een foutje op de foto van Blue Flame gisteren. Deze duif is namelijk niet van 2022, maar van 2021.

Een goede voorbereiding resulteert vaak in een goede kweek. Het kweekseizoen hier verliep erg goed. Slechts vier eitjes waren onbevrucht en er werd niet één jong of ei kapot gevochten.

De tot nu toe gespeende jongen staan me allemaal goed aan. Twee stuks werden verwijderd, daaraan zag je de inteelt. Hier raken alle duiven elkaar, vaak met één generatie verspringing daarin.

De voordelen hiervan zijn vrij uniforme, gelijkwaardige duiven zonder overdreven grote of kleine exemplaren. Daarbij haal je hier de beste genen mee naar boven. Wanneer er ’s zomers een duif valt, dan hoef ik zelden lang te wachten. Ze zijn immers aan elkaar verwant.

Meerdere liefhebbers die hier duiven hebben gehaald waren verbaasd hoe zacht gepluimd ze zijn. Dit komt doordat mijn duiven dagelijks Origanum Red krijgen en over een goede basisgezondheid beschikken.

De jonge duiven gaan nu hele dagen naar buiten. De oudste nemen de laatst gespeende op sleeptouw. Onlangs sloeg de roofvogel er weer onder. Vijf van de laatst gespeende jongen ontbraken. Ik tel mijn duiven niet, maar zie het wel meteen als er een vreemde binnen zit of er een handvol ontbreekt.

Ze hebben er uiteindelijk 5 dagen over gedaan, maar elke ochtend zat er wel eentje op het hok te wachten om naar binnen te kunnen. Die jongen waren slechts enkele dagen buiten geweest, dus dom zijn ze niet.

Blue Flame

Boven deze blog een foto van Blue Flame, een licht inteelt product. De vader is een zoon van NPO-winnaar Millenniums Winner uit zoon Millennium koppel x dochter Super Rossi. De moeder is een kruising uit Murphy’s Law Willem de Bruijn x Olympic Millennium en die komt ook uit het Millennium koppel.

Blue Flame won op zowel de snelheid als de dagfond kop in de afdeling.