Wind of regen, de jongen gaan er hier gewoon uit. Alles in het doel van hun opleiding. Met lichte regen worden ze ook gewoon opgeleerd, zelden heb ik dan een slecht verloop. Je moet juist oppassen wanneer de zon hoog aan de hemel staat en de lucht helder is.

De jongen krijgen om de dag Naturaline met knoflook en elke dag 80% Championsmix + 20% NPO-mix met daaroverheen Origanum Red + Champions Mineralenmix. Tweemaal per week gaat daar nog Prestavit overheen + 2x per week Sedochol in het drinkwater.

Verder slenteren ze de gehele dag buiten en krijgen ze genoeg te eten. Alles op vrijwillige basis. De tijd van trainen is voor mij pas eind mei en dan duurt het nog 5 weken voordat hun eerste prijsvlucht start.

Eind deze maand worden alle jongen al wel met het kwastje voor pokken gevaccineerd. De kans is groot dat er adeno uitbreekt als reactie hierop. Je kan dit maar beter ruim voor het seizoen achter de rug hebben.

Her en der is er al one eye cold geconstateerd bij jonge duiven. Ik had daar vorig jaar rond deze tijd ook flink last van bij de jongen, maar liet het uitzieken. In het seizoen kregen ze het nogmaals, maar niet zo hevig meer.

Referenties Super Rossi

Zo ontving ik onlangs bericht dat een doffer van mij in Caïro een begenadigd kweker was op de one loft races. Ik herinner me dat hier in 2019 mensen uit Egypte waren voor jongen uit Super Rossi.

Dit was het laatste jaar dat hij bevruchtte en het enige wat ik nog had zitten waren twee enorme zomerjongen die ik eigenlijk niet durfde te laten zien, zo groot waren ze.

Toch wilden ze er één en ze namen de doffer mee. De duivin bleef hier en dat is een echte kip: groot en log, maar de doffer was nóg groter. Uit die duivin kweekte ik nog diverse 1e prijswinnaars en top 10 NPO duiven, waaronder Winning Daisy met 3x top 10 NPO.

Die doffer werd dus een sterkweker op de one loft races in het Midden-Oosten. Dus ja, bouw of grootte, de genen blijven dus bepalend voor de kweek. Binnen topsport heb je nu eenmaal ook verschillende type atleten.

Overigens hebben ze in China ook topresultaten behaald met nazaten van Super Rossi, evenals diverse nationale Asduiven en Olympiade duiven in Italië en Wales.

Ik ontvang best wat mails van liefhebbers met problemen. Duiven die niet willen leggen, overlast van roofvogels, duiven met paratyfus, jongen met adeno, etc. Let wel, ik ben natuurlijk geen dierenarts. Van een afstand op andermans hok kijken wat er loos is, kan ik niet.

Het zijn overigens vaak dezelfde liefhebbers die jaarlijks dezelfde, terugkerende problemen ervaren. Sommige willen het gewoon niet leren, schijnbaar.

Hier gaat tot nu toe alles vanzelf. De kweek verliep super en de vliegduiven lijken klaar te zijn voor een nieuw seizoen. De tijd zal uitwijzen of dat ook zo is.

Ik werk al jaren met één vast systeem qua verzorging, voeding en bijproducten. Doordat ik hier niet van afwijk, kan ik weinig fouten maken. Het kan dan alleen nog aan de duiven zelf liggen. Ik hou van eenvoud, daarom is ook de verzorging gemakkelijk. Wat dat aangaat zou ik best 300+ duiven kunnen bijhouden.

Duiven pakken om in te manden of op te leren wordt echter steeds vervelender met mijn aanhoudende rugklachten. Dat is de enige reden waarom ik in de komende jaren zal minderen of zelfs stoppen. Vooralsnog lukt het nog wel en helpt een buur gelukkig mee met inkorven, indien nodig.

Ik ben benieuwd wat 2024 gaat brengen en of er nieuwe toppers zoals Olympic Dragon opstaan. De kwaliteit van de jongen lijkt op het eerste gezicht hoog, al zal daar heus nog het een en ander mee gebeuren.

De oude duiven zijn nu 2x op 30 km geweest en vertrekken dit weekend naar Bierges (95 km). De eerste vluchten moeten ze nog even wennen aan het weduwschap. Die korte vluchtjes met vaak de wind erachter is een kwestie van binnenlopen. Jaarlingen snappen het spel meestal niet meteen. Na enkele weken moeten ze dat natuurlijk wel doorhebben, ze werden als jong immers ook op de deur gespeeld.

De echte goede duiven laten zich vaak vanaf het begin al zien. Ik focus me niet echt op de vitesse, maar probeer er de eerste vluchten zeker bij te zijn.

Zaterdag wordt het ruim 20 graden, dus de opleermand staat gereed. De oude duiven zullen zo’n 30 km weggaan en volgende week nog een keer. Daarna gaan ze mee op de klokvlucht vanuit Bierges (95 km). Ze lijken er klaar voor, de training aan huis gaat goed.

Anders dan voorgaande jaren lijkt de wind uit de zuidwesthoek te staan, dus ik verwacht snelle openingsvluchten. Duiven die nog niet top zijn, zullen dan mee doorgaan. Maar goed, het is en blijft natuurlijk afwachten.

Blue Diamond

Boven deze blog een foto van Blue Diamond, moeder van de twee broers National Torres en Torres Diamond. Deze Blue Diamond won ook een NPO/Grand Prix vlucht, net als haar zoon National Torres. Winnaars komen voort uit winnaars, ik kan er niets anders van maken.

Her en der hebben de eerste vluchten plaatsgevonden. Zelf heb ik ze nog niet weggehad. Op 20 april hebben wij de eerste prijsvlucht. De week ervoor is er één van 95 km, maar daar gaan ze alleen op mee als dat een klokvlucht is.

Zoals gezegd breng ik de oude duiven maximaal 2x naar 30 km, daarna gaan ze voor prijs de mand in. Het seizoen is lang genoeg en de mooiste vluchten vinden pas vanaf half mei plaats. Tegen die tijd zijn ze vast en zeker ingevlogen.

De jongen doen het goed en zijn hele dagen bezig op en rond het hok. Ze gaan zo nu en dan ook de lucht in en zijn dan eventjes weg.

Er wordt nog steeds bij gespeend. Enkele dagen later zitten die al bovenop het hok. Zij gaan zo snel de lucht in doordat de oudere exemplaren om de haverklap opschrikken.

Verder is het bij de jongen een kwestie van laten uitzieken en nergens naar kijken. Hoe vaker je in het hok komt, bij zowel oud als jong, hoe vaker je dingen opmerkt die uiteindelijk toch niet zoveel blijken voor te stellen.

National Torres

Boven deze blog een foto van National Torres, een broer van Torres Diamond. Het zijn beide kinderen van Blue Diamond. National Torres won de 2e NPO Châteauroux en deed dat 4 weken later nog eens dunnetjes over door de 1e in de sector te pakken van Issoudun + de 2e nationaal.

Vandaag was ik op bezoek bij de gebr. van Belzen. Hun herstart na 25 jaar lijkt een mooie te worden met een nieuw hok waarbij aan alles is gedacht. Natuurlijk zal er in de loop der jaren nog wel wat worden bijgestuurd, maar dat is bij mij niet anders. Perfect is het tenslotte nooit.

De jongen zaten er gezond en mak bij, dat is vaak een graadmeter dat het met het hok wel snor zit. Ik ben dus benieuwd wat vliegseizoen 2024 hun brengt. Aan het hok zal het vast niet liggen en de voeding en bijproducten zijn dezelfde als hier.

Aan fanatisme ook geen gebrek bij Casper en Dennis. De wil om te winnen is er en dat moet ook als je wilt uitblinken, in welke sport dan ook.

Rond het middaguur ging ik weer naar huis, omdat PIPA nog langskwam voor een promotiefilmpje over de duiven en de beleving in het algemeen.

Men wilde weten wie mijn favoriet voor 2024 is. Dat blijft moeilijk te zeggen, want ik zit er bijna altijd naast. Toch denk ik dat Torres Diamond (zie hierboven) iets aparts kan worden.

Overigens stond er een foutje op de foto van Blue Flame gisteren. Deze duif is namelijk niet van 2022, maar van 2021.