23 sep Mijn kweekervaringen

Gisteren ontving ik de volgende mail:

Goedemorgen Peter Theunis,

Al enige tijd lees ik je blog met interesse.

Zou je eens iets willen schrijven over je ervaringen met kweken uit goede vliegers? Dat doe je al, maar meer in het bijzonder over broers en zussen van die goede vliegers die niet zo goed vliegen, maar misschien wel goed kunnen gaan kweken.

Of heb je, uitzonderingen daargelaten, meer aan een ons geluk dan een kilo verstand en moet je veel kweken, veel spelen en veel selecteren?

Die laatste zin klopt: met kweken heb je inderdaad meer aan een ons geluk. Maar om terug te komen op zijn eerdere vraagstelling: ik heb zowel goede vliegers gehad die slecht kweekten als slechte vliegers die goed kweekten.

Het beste was ik vaak met broers of zussen van een topvlieger die zelf niet gevlogen hebben. Zo kweek ik betere jongen uit een topvlieger x een broer/zus van een andere topvlieger die niet heeft gevlogen, dan wanneer ik twee topvliegers tegen elkaar zet. Dat laatste levert hier vaker slechte dan goede jongen op, uitzonderingen daargelaten.

Goede genen zijn essentieel

Wat ik erg belangrijk vind, is dat beide ouders en grootouders over topgenen beschikken, dat wil zeggen 1^e prijswinnaars, Asduiven of top 10 winnaars op de NPO vluchten. Wat namelijk niet in de stamboom zit, kan er ook niet uitkomen.

De 150 teletekstvermeldingen die ik sinds de jaren ’90 heb behaald, waren vaak te danken aan het feit dat ik teletekstduiven vroeg naar de kweek bracht. Zij gaven vaak in de eerste of tweede generatie weer teletekstvliegers.

Aan de hand van deze filosofie begeleid ik ook het project in Friesland sinds 2014 met duiven en advies. Daar zijn sindsdien al heel wat teletekstnoteringen, meerdere 1^e provinciale en zelfs twee 2^e nationale Asduiven behaald.

Inmiddels is Jan dus prima in staat om zelf toppers te kweken uit het daar aanwezige materiaal volgens mijn streef- en denkwijze.

Niets is vanzelfsprekend

Verder is het niet zeker dat een kweker ieder jaar goede geeft. Dit slaat wel eens een jaar over, omdat het ene jaar nu eenmaal zwaarder is dan het andere. Jongen van kweker A kunnen wellicht beter omgaan met zware omstandigheden dan jongen van kweker B, terwijl het met een gemakkelijker jaar andersom kan zijn.

Kweekkoppels die ieder jaar goede geven (lees: teletekstwinnaars, Asduiven of 1^e prijswinnaars in het verband wat volgt op het verenigingsspel), mogen bij mij worden gemeld. Ik ben geïnteresseerd om hier jongen uit te kopen.

Reportages staan regelmatig vol fabeltjes en dingen worden mooier gemaakt dan ze daadwerkelijk zijn. Ik ben al op heel wat plaatsen in Nederland en België geweest. Ik wilde ze alleen uit de beste ongeacht de kostprijs, maar wat viel het me iedere keer weer tegen.

Misschien is mijn verwachtingspatroon te hoog of kan ik niet zo goed met duiven omgaan, het zal vast een reden hebben. Maar begrijp me niet verkeerd, ik neem niemand iets kwalijk en voel me ook zeker niet bedonderd.

Vorig jaar kocht ik bij een jonge kampioen in België die jaarlijks groots presteert, twaalf jongen uit zijn beste duiven. Ik besloot hiermee te vliegen, de stambomen zouden na het vliegseizoen volgen omdat de beste man niet eerder tijd had.

Ze zijn een heel natour programma mee geweest, maar schitterden in afwezigheid. Het waren prachtige postduiven, maar toen hij belde voor de stambomen, heb ik gezegd dat het niet nodig was. De drie mooiste heb ik aan een buurman gegeven en de rest verwijderd. De buurman is er overigens ook niet mee geslaagd.

Zo ook dat jaar bij de grote kampioen in het Pallieterverbond in België die zelfs meerdere nationale Asduiven KBDB op zijn hok had. Twintig jongen uit de beste meegenomen, besloten om hiermee te vliegen, maar wederom niet één die voldeed.

In Nederland voldeden de Scheele duiven het best. Ik heb er vijf gehaald uit hun beste en alle vijf gaven bruikbare tot goede duiven.

21 sep Het vliegseizoen zit er weer op

Het ene jaar zit het wat meer mee dan het andere, maar verbeterpunten zijn er altijd. Tevreden ben ik in principe nooit op het gebied van duivensport.

Dit jaar negen keer teletekst (in Friesland denk ik zelfs nog wat meer) en diverse 1^e prijzen in alle verbonden. Bij de oude duiven provinciaal 1^e hokkampioen op de vitesse, op de dagfond 7^e en bij de jonge duiven 2^e hokkampioen.

In Friesland provinciaal met dezelfde duiven als hier 1^e generaal hokkampioen lang oud en jong, 3^e Asduif dagfond en zeven Asduiven bij de eerste tien. De duiven presteren aan de andere kant van Nederland provinciaal dus ook super op alle disciplines.

Referenties

Verder zijn er dit jaar op verschillende hokken in Nederland wederom massa’s 1^e prijzen gewonnen met of uit duiven van mij. Maarten Huijsmans won zijn laatste provinciale zege bijvoorbeeld uit een duif van mij en zo zijn er nog veel meer.

In Italië speelt Team Allesandroni weer alles plat met voornamelijk nazaten van Super Rossi en bij Jordi Damen komt de 1^e Asduif natour uit een duif van mij.

Hier nog een berichtje van Adam Thomas uit Wales:

Hi Peter,

Last week a direct daughter of this years Duffel Nat winner (g-son Super Rossi) won 1st National East Section from Hythe for my good friends flying as the partnership A Evans, son and Evans.

Hoe ik de duivensport beleef

Zo kan ik nog wel even doorgaan, maar ik heb er weinig mee om mezelf op een voetstuk te plaatsen, zoals sommige die jaarrond alleen over zichzelf bezig zijn op hun blog. Dit boeit me evenmin als prijsuitreikingen. Ik sta niet graag op podia of ‘in the picture’.

Ik beleef de duivensport door met duiven bezig te zijn en ze te zien arriveren van een vlucht, het liefst zo vroeg mogelijk.

Verder heb ik regelmatig prettig telefonisch contact met enkele kampioenen binnen onze sport, al filter ik degene die het achterste van hun tong niet laten zien er altijd snel uit.

Tot slot heb ik een hekel aan alle commerciële verkoopsites die bevriende hokken ophemelen alsof ze de beste hokken van het land zijn, terwijl de prestaties hier niet naar zijn. Eén goede vlucht maakt iemand namelijk nog geen kampioen.

Dit is en blijft het voorliegen van buitenlandse kopers, wat uiteindelijk tot niets zal leiden. Eerlijk duurt namelijk het langst.

20 sep Het weer blijft oké

We hadden best nog een vlucht kunnen vliegen, het weer blijft namelijk goed en de duiven zitten nog steeds in de pluim. In Oost-Brabant wordt gewoon gevlogen morgen, dus wat nou ‘nationaal vliegprogramma’?

In het begin was ik voorstander van het nationale vliegprogramma, maar nu heb ik zoiets van: schaf het maar weer af en laat de afdelingen hun eigen programma in elkaar steken.

Er zijn nu eenmaal diverse afdelingen die überhaupt niet met de jonge duiven willen spelen, terwijl wij daar juist zo vroeg mogelijk mee willen starten. Nu rijden we elkaar telkens in de wielen.

Ik zou zeggen laat iedere afdeling het zelf uitzoeken en breng die afdelingen zo snel mogelijk terug naar zes districten opgedeeld in zes lange gebieden en niet zes brede.

Opleren

Deze week is er door enkele spelers in Brabant 2000 een alternatief opleer-/vluchtprogramma voor de jonge duiven gepresenteerd, waar ik mij prima in kan vinden. Ik had mezelf hierover eerder verkeerd in laten lichten en had het dus bij het verkeerde eind en was te voorbarig met mijn conclusie.

Ik ben zelf geen voorstander van opleren met de vereniging. Ik houd alles graag zo lang mogelijk in eigen hand in plaats van dat ik een ander over mijn duiven laat beslissen. Dan is er nog het besmettingsaspect in de manden. Als je niet uitkijkt, moet je voortdurend naar een medicatiemiddel grijpen.

Natuurlijk kost dit de eerste vlucht 20% duiven bij een verstandige lossing, maar dat neem ik voor lief. Hier rijdt een buurtgenoot zo’n twintig keer met de jonge duiven waarbij hij niet kijkt naar het weer, ook niet met extreme hitte.

Moest ik ze zelf wegbrengen, dan gingen ze maar enkele keren weg. Ik ben al jaren bij de eerste vijf provinciale hokkampioenen bij de jonge duiven, dus zo verkeerd zal die methode niet zijn. In Friesland gebeurt het ook zo. Resultaat: zeven Asduiven provinciaal bij de tien eerste en 1^e hokkampioen.

De feiten liegen dus niet. Maar goed, als mensen behoefte hebben aan twintig opleervluchten in hun vereniging; mijn zegen hebben ze.

De dagelijkse gang van zaken

Deze week heb ik veel bezoek gehad. Alle zomerjongen die er nog zaten, zijn inmiddels weg op enkele na die deze winter naar PIPA gaan.

Enkele nieuwe bezoekers, maar ook mensen die hier al meer dan tien jaar komen om jaarlijks enkele duiven te halen. Het ene jaar met succes, het andere jaar niet. Zo werkt dat nu eenmaal.

De vliegduiven zijn dagelijks van ’s ochtends vroeg tot aan het schemeren buiten. Zo mogen ze lekker ontspannen. De paratyfuskuur gaat gewoon over het voer wat ze ’s ochtends voorgeschoteld krijgen alvorens ze naar buiten gaan.

Ze worden maar één keer per dag gevoerd en kunnen niet in de binnenhokken. Ze slapen in de buitenafdeling op roosters, dus weinig problemen qua verzorging hier.

Bij de twaalf resterende oude vliegkoppels gaan de twaalf late jongen er halverwege volgende week af. Zij gaan in het voorjaar naar PIPA. Daarna wordt de boel gescheiden en kan de rui beginnen.

Minder duiven

De selectie is aardig rond en zal uitkomen op 24 vliegkoppels, 24 kweekkoppels en acht overnachtkoppels. Voedsterkoppels worden hier niet meer gehouden, dat is een boel werk voor niets. Verder houd ik niet één duif meer door op het vlieg- of kweekhok waar ik geen jongen van wil.

Als kweekduiven gewoon hun cyclus afwerken, heb je iedere vijf weken een nieuw nest en een betere kwaliteit jongen. Ik heb jaren de eieren van bepaalde duiven verlegd. Per saldo zijn de kwekers eerder versleten en levert dit geen betere jonge duiven op. Of je er nu tien of vier uit een koppel kweekt, je houdt bijna evenveel bruikbare duiven over aan het eind.

Ik heb mijn hele leven een hekel gehad aan veel duiven, maar heb er weinig schrik van als anderen een halve container meegeven. Dit jaar ben ik met 145 jonge duiven gestart, omdat er weinig verspeeld waren tijdens het opleren. Dit was eens en nooit meer.

16 sep Selectie

Selecteren blijft moeilijk, vooral in een wisselvallig jaar. Voor de jonge duiven heb ik een selectienorm. De meeste zijn tien keer voor prijs meegegaan, dus 5x per tiental met minimaal 1x per honderdtal is de norm om te overleven.

Ik zou zeggen projecteer deze prestatienorm ook eens op je eigen jonge duiven en je zal zien dat er weinig over schieten. Na de rui bekijk ik die overlevenden nogmaals om te zien of ze alsnog mogen vertrekken.

Ik houd zoals het er nu uitziet 24 koppels vliegduiven door voor volgend jaar. Dit is ruim voldoende om vitesse, midfond en dagfond mee te spelen.

Bij Jan in Friesland zal het selecteren ook niet eenvoudig worden als je provinciaal de 2^e, 3^e, 4^e, 5^e, 8^e, 9^e, 10^e en 14^e Asduif op je jonge duivenhok hebt.

Jan is ook 1^e aan- en 2^e onaangewezen hok midfond jong, 1^e generaal hok lang oud en jong aangewezen en 2^e generaal hok lang oud en jong onaangewezen in Afdeling Friesland ’96.

Ook in de breedte deden de duiven het daar dus super. Zoals ik al zei: met allround duiven kan je een heel seizoen plezier hebben in plaats van enkele vluchten. Ik zal deze duiven een dezer dagen voorstellen.