In de duivensport draait alles om de kwaliteit van je duiven. En ja, daar hoort natuurlijk een goede, uitgebalanceerde voeding bij. Er zijn nu eenmaal geen sporters die topprestaties kunnen leveren op alleen rijstwafels.

Het jaar 2019 gaat de boeken in als een seizoen met flinke verliezen bij de jonge duiven. Het rare is dat ik uit sommige koppels van de zes gekweekte jongen er niet één meer heb. Uit andere koppels daarentegen voldoen vier van de zes jongen. Ook bij Jan zijn het jongen uit dezelfde koppels die nog aanwezig zijn en voldoen.

Het wordt steeds moeilijker om betere duiven bij te halen. Ik had het hier nog met iemand over die vroeg waar in België hij goede duiven kon halen. Eigenlijk kon ik hem daar geen antwoord op geven. Ik heb er veel bijgehaald de laatste jaren, maar met slechts een enkeling ben ik geslaagd. Ik denk dat de gloriejaren voorbij zijn, ook in België.

Toen er nog stevig gepoold werd pakweg 15 jaar terug, zaten er in België hele goede duiven en werd daar hard geselecteerd. De laatste jaren worden er steeds meer verkocht, zitten steeds meer hokken overvol en ziet men in alles een goede of handel.

Ik kocht vijf jaar geleden een echte topper in België voor 75 euro. Afgelopen winter vroeg diezelfde liefhebber 1.500 euro voor een soortgelijke duif waarvoor ik hem vriendelijk bedankte. Zo snel kan het iemand in zijn bol slaan, schijnbaar.

Zaterdag de voorlaatste vlucht, het seizoen zit er dus weer bijna op. Het was een seizoen dat gekenmerkt werd door het weer. Ik denk zelf dat het weer in de toekomst de duivensport steeds vaker zal beïnvloeden of zelfs mede zal afbreken.

Het is aan de wijze mannen om hierop in te spelen. Het seizoen eerder beginnen en/of later eindigen, zodat we met slecht weer een weekend over kunnen slaan. Of door aftrekvluchten niet te spelen. Vluchten verleggen naar vrijdag of maandag bij extreme warmte, wind of neerslag. Minder duiven in de manden, kortere trainingsvluchten… Wie zal het zeggen.

Dat we hier in de nabije toekomst aan moeten geloven, staat vast. Dat we afstand moeten nemen van inversie en de duiven desnoods bij zonsopkomst moeten lossen met warm weer, lijkt mij ook een zekerheid. De duiven waren hier afgelopen weekend gekookt door de droogte en warmte.

Over de seizoensopbouw ben ik ook niet echt te spreken. Vluchten moeten iedere week 40 km langer worden en niet in één keer 100 km, vooral niet bij de jonge duiven.

Ik ben een voorstander van ledenbehoud in plaats van ledenwerving en denk dat het NPO zich daar ook meer op moet richten. Het creëren van eerlijkere kansen is dan ook een agendapunt. Dan denk ik bijvoorbeeld aan afdelingen in de lengte leggen en niet zozeer in de breedte.

Verder een vorm van inkorfbeperking en nationale kampioenschapspunten alleen uit de afdelingsuitslagen halen in plaats van uit de vaak zwakkere Rayons met daarin een enkele topspeler. Desnoods alleen van de vijf of tien eerst aangegeven duiven de punten laten tellen, zodat ook de kleinere duivenmelker aan bod komt.

Bij de jonge duivenvluchten maximaal 60 duiven mee voor prijs, de rest als invliegduif waarmee men eventueel na de derde vlucht de groep eenmalig kan aanvullen. Bij de ouden maximaal 40 duiven voor prijs en de rest als invliegduif zou wat mij betreft een mooie oplossing zijn, maar of het ervan komt… Ik weet het niet.

Lorris was ronduit slecht hier. De eerste duiven waren veel te laat en de duiven die voorheen de dienst uitmaakten, waren in geen velden of wegen te zien. Zij vielen pas laat in de avond, sommigen zelfs nog uit de lijn.

Overall: grote verschillen en rare concoursen. De Belgen losten Vierzon gewoon een uur eerder. Hier moesten we weer wachten op de inversie, zo lijkt het. Bij hoge warmte gaan we gewoon een uur later los dan de Belgen. Ik heb al eerder geschreven dat ik de duivensport niet meer begrijp en daar hoort het lossen zeker bij.

Hier was dus alles te laat, maar elke vlucht heeft winnaars en verliezers. De duif die hier de eerste wint, vloog al wel 4x 1:10 maar behoort zeker niet tot mijn 30 beste. Het is wel één van de jongste en komt uit een doffer van Gebr. Scheele. Dat is weer een zoon uit hun 1e nationaal Argenton x een dochter van Blue Rocket (een zus van de moeder van Olympic Millennium).

Er moeten er nog zes komen waaronder drie goede. Leuk is het niet, de duiven zagen er super uit. Ik begreep van Falco Ebben (die een week eerder zo goed als de gehele top 10 opeiste met 14 duiven mee) dat het daar ook een drama was met nog enkele echte toppers weg.

We zullen ze weer op moeten lappen en dan nog twee keer de strijd aan laten gaan in een jaar dat wel degelijk door het weer beïnvloed is. Tophokken hebben mede hierdoor mokerslagen gekregen in plaats van uitgedeeld.

Gisteren was Miel van den Branden hier en we hadden het kort over de bouw van een duif. Mij interesseert de bouw niet zoveel, zolang het in de bovenkamer maar goed zit.

We waren het erover eens dat er zowel kleine als grote goede duiven zijn. Zo ken ik liefhebbers die een hok vol mooie duiven hebben die geen tabakspruim waard zijn. Deze liefhebbers selecteren volgens een bepaald beeld in hun hoofd over hoe een duif er uit moet zien.

Sinds jaar en dag selecteer ik mijn vliegduiven alleen op resultaat en zeker niet op schoonheid. Zo snap ik nog steeds die keuringsrapporten bij veel duivensites niet. Duiven kweken die aan alle criteria voldoen is makkelijker dan bruikbare duiven kweken. Ook worden die duiven – en dan heb ik het vooral over jongen – te snel beoordeeld. Ze zijn amper twaalf weken oud wanneer ze gekeurd moeten worden om op een veilingsite te komen.

Ik ruim nooit een jonge duif op die niet helemaal vast gesloten is. Ze moeten al 2 cm openstaan, wil ik ze verwijderen. Duiven die als jong een beetje openstaan, sluiten vanzelf naarmate ze ouder worden. En dan nog zijn er duiven die niet helemaal sluiten.

Ik heb in de loop der jaren genoeg duiven gezien die niet perfect gesloten waren, maar wel echte supers waren op alle afstanden en het kweekhok. Zelfs Super Rossi was niet perfect gesloten en zeker geen mooie duif. “In de hand naar voren hellend”, zou een keurder zeggen.

Wat ik dus aan wil geven is dat niemand er iets van weet, maar de meeste handelen naar voorkeuren en daar win je vaak geen prijzen mee. Hier bouw je geen hok vol prijswinnende duiven mee op. Wel een hok mooie duiven die je alleen maar kan bewonderen. Maar goed: ieder zijn ding.

Verliezen in augustus

Opmerkelijk dat ook Willem in zijn column in De Duif aangaf dat er eind augustus ook gewoon massa’s jonge duiven verloren kunnen gaan. Ik had eerder in mijn blog aangegeven dat er bij de liefhebbers die hun vroege jongen alleen maar op de nalijn spelen, ook gewoon massa’s verliezen zijn na enkele vluchten. ‘In augustus wordt naargelang niets verspeeld’ is dus kant en klare onzin.

Het vliegseizoen zit er bijna op. De duiven krijgen over drie weken weer een paratyfus kuur en worden dan weer één keer per dag gevoerd en één keer per week zuiver gezet. Rust dus voor de duiven en hun baas.

De grove selectie bij de jonge duiven vindt direct na de laatste vlucht plaats, bij de oude is ‘ie al achter de rug. Ik houd altijd wel wat jonge duiven achter de hand, mochten er een aantal gegrepen worden in de winter. De duiven gaan hier ‘s winters namelijk gewoon enkele keren per week los.

Daarnaast heb ik altijd wel wat zomerjongen op voorraad. Ook zij zijn geselecteerd, maar dan op bouw en pluim. Er komen altijd wel mensen om een doffer of duivin in het najaar, vandaar dat ik die extra heb.

Verder gaan er nog enkele naar PIPA in het najaar en begin volgend jaar. Wederom enkele laatjes uit de allerbeste duiven. Niet teveel, ik wil het exclusief houden en kwaliteit opleveren. Inmiddels zijn er best wat reacties van mensen die daar een duif hebben gekocht en er top mee zijn geslaagd. En dat is nu net de bedoeling: dat anderen ermee slagen.

Om de paar jaar een totale verkoop om daarna weer met een volgestouwd hok verder te gaan, zal je hier niet zien. Ik heb meermaals het verzoek gekregen om alle kwekers of vliegers te verkopen. Ik heb één keer totaal verkocht door omstandigheden. De volgende keer dat dit gebeurt, staat er ook een container op het erf om alle hokken af te breken.