De meest onderschatte maar belangrijkste periode van het jaar is toch wel de ruiperiode. Vaak gelooft men het nu wel en wordt er overgeschakeld op het goedkoopste voer wat verkrijgbaar is.

Voer dat louter bestaat uit gerst en tarwe is prima voor kippen en varkens, maar niet voor duiven waarmee men volgend jaar goed wil presteren.

Duiven ruien vanzelf. Wanneer de tijd aangebroken is, laten ze hun veren vallen. Persoonlijk heb ik liever niet dat ze zich helemaal kaal smijten en met stoppelkoppen in het hok zitten.

De verduisterde jonge en oude duiven zitten gezamenlijk in het hok, onder het motto: “Met pluimen vang je pluimen”. De oude duiven ruien al stevig en steken de verduisterde jonge duiven ook aan om te gaan ruien.

Alles wordt nu eenmaal daags gevoerd met zoals altijd 80% Championsmix en 20% NPO-mix. Daaroverheen gaat elke dag Origanum Red en Champions Mineralenmix. Tweemaal per week voeg ik daar nog Prestavit aan toe voor de broodnodige eiwitten en vitaminen die ze tijdens de rui nodig hebben. Verder eenmaal per week een bad en in het drinkwater Sedochol of Naturaline (wisselt dagelijks).

Vergeet niet dat de ruiperiode voor onze duiven de meest belastende tijd van het jaar is. Duiven hebben dan ook de minste weerstand, vandaar dat ziektes zoals paratyfus nu vaak gelijktijdig met tricho toeslaan.

Hier werd een uitgebreid mestmonster opgestuurd om te laten onderzoeken, iets wat ik eigenlijk iedereen wel adviseer. In deze tijd moet je alert zijn en de basis leggen voor een nieuw, succesvol seizoen.

Ik heb de laatste 30 jaar altijd mijn beste jonge duiven naar de kweek gebracht. Natuurlijk zitten die het jaar erop niet in de vliegploeg en is dat een aderlating, maar dat neem ik voor lief.

Blue Diamond (Grand Prix winnaar bij de jonge duiven in 2021) ging bijvoorbeeld direct naar de kweek. Inmiddels is zij moeder van zes verschillende top 10 winnaars, waaronder:

  • National Torres, die dit jaar de 1e prijs in de sector won en de 2e nationaal. Ook hij zal ondanks zijn jeugdige leeftijd naar de kweek gaan.
  • Olympic Dragon, ik denk de beste jaarling die sinds tijden in Nederland gevlogen heeft.

 

Pure Gold was ook een topjong van 2021 en werd 1e nationaal Asduif WHZB. Vijf kinderen van haar (met verschillende doffers) wonnen inmiddels top 10 NPO. Bij Jan in Friesland won een kleinkind dit jaar ook top 10 NPO.

Vandaar dat ik altijd superzuinig ben geweest met mijn beste duiven, zoals Dragon Girl, Avatar en Olympic Millennium. Stuk voor stuk duiven met topprestaties en een geweldige nakweek. Natuurlijk is er voor zulke duiven ook veel belangstelling, maar die zijn niet te koop.

Op de website van Herbots las ik een reportage over een Limburgse speler die de 1e prijs in de sector won. Een uitstekende prestatie, natuurlijk. Iets verder stond “de snelste tegen 44.875 duiven die dag”, maar dat is onjuist. Die dag vertrokken er namelijk niet zoveel duiven vanaf die losplaats. Duiven van verschillende losplaatsen uit verschillende richtingen optellen, lijkt me niet de juiste informatie.

Iemand deed dat eerder vanuit Orléans. Die duif won de snelste over ik meen meer dan 100.000 duiven. Ook hij telde toen alle duiven die op die dag waren gelost, bij elkaar op. De Chinees die deze duif had gekocht, was daar achteraf niet zo blij mee.

Bij de jonge duiven hadden we dit jaar vier NPO-concoursen, daar won ik 13x top 10 waaronder 2x de 1e prijs:

  • 3x met een kind van Bingo x dochter Golden Pair.
  • 2x met een kind van Dragon Girl.
  • 1x met een kind van Olympic Dragon (kleinkind Dragon Girl).
  • 2x met een kind van Dragon Jozef (samenkweek Olympic Jozef Eijerkamp x Dragon Girl) gekoppeld aan Witbuiks Blue (1e NPO La Souterraine & 11e Asduif WHZB).
  • 2x met een kind van Urano Willem de Bruijn x Pure Gold (1e Asduif WHZB uit Bingo x dochter Golden Pair).
  • 1x met een kind van Mister Millennium.
  • 1x met een kind van Avatar x Pure Gold.
  • 1x met een kind uit zoon Nikki x Bulls Eye Verkerk x New Esmee 7e NPO Vierzon uit zoon Rocketeer 1e provinciaal Asduif x dochter New Harry x Esmee Elzinga.

 

Ook in een wisselvallig seizoen komen de goede duiven voort uit goede duiven, terwijl die van mezelf eigenlijk beter zijn op vluchten onder de 1300mpm. Met die korte loopjes heb ik helemaal niets, die zijn veel te windgevoelig.

Een voorbeeld hiervan kan je terugvinden op diezelfde Herbots site. Dat ging over de knaluitslag van een topliefhebber uit Rayon 4 vanuit de natourvlucht Roye. Dat de wind veel bepaalt was die dag goed te zien. Henk de Weerd (Rayon 3) had van diezelfde vlucht 47 duiven thuis, voordat de liefhebber uit Goirle in Rayon 4 zijn eerste duif klokte. Mochten we in de toekomst alleen nog onder de 300 km spelen, dan kan je dat dus beter niet in groot verband doen.

Het seizoen zit erop en was succesvol hier met 4x de 1e prijs in afdeling Brabant 2000 en 48x top 10 (NPO/afdeling).

Als je de nationale kampioenschappen bekijkt, kan je wel raden wat ik daarvan vind. Een zwakke afdeling??? Bestudeer dan de nationale uitslagen van Issoudun en Châteauroux dit jaar nog maar eens. Brabant 2000 en Zuid-Holland zijn ruim vertegenwoordigd in de top 15.

Men moet gewoon de punten uit de afdelingen halen, dan zie je wie er daadwerkelijk het beste speelt in Nederland. Nu is het een vertekend beeld. Iemand in een zwak samenspel wordt vaak kampioen en de lossingsverschillen in het nationale vliegprogramma helpen daar zeker niet aan mee.

Maar goed, dat lijkt nu eenmaal het doel van dit bestuur te zijn: iedereen kampioen maken, desnoods van de straat waarin men woont. Men probeert vernieuwend te zijn, of dat nu leden kost of niet.

Ik vind toch dat een bestuur van welke vereniging dan ook naar de leden moet luisteren, daar zit men immers voor. We leven hier in een democratisch land. Vaak wil men macht uitstralen door dingen door te drukken of anders af te stappen en dat is nou net geen juiste manier van leidinggeven. Ook denk ik dat je als bestuurder tegen kritiek moet kunnen of open moet staan voor een dialoog, anders zit je niet op de juiste stoel.

Op eigen hok ben ik weer bezig met de voorbereidingen richting 2024. De duiven zitten aan de paratyfuskuur en de hokken worden leeggemaakt (alle bodembedekking eruit). De kwekers gaan over drie weken weer op hun hokken, dan kunnen ze alvast aan een bak wennen.

Ook dit jaar gaan er weer nieuwe duiven naar het kweekhok. Enkele oude rakkers en duiven die niet genoeg bruikbare jongen hebben gegeven, vertrekken.

De vliegploeg is nog niet op tal, de eindselectie vindt na de rui plaats. Ik wil enkele jaarlingen toch nog eens zien als ze door de rui zijn.

Zo zijn er nog enkele laatjes aangeschaft van drie liefhebbers, allen uit NPO of nationale winnaars. Deze worden ergens in een hok gezet en mogen een jaartje uitgroeien tot er in 2025 van gekweekt zal worden. Mocht er tussen deze 6 laatjes één zitten waarmee ik vooruit kan, dan ben ik al blij.

Je moet nu eenmaal vooruitkijken in het leven en die laatjes gaan vaak niet tegen de hoofdprijs. Uit laatjes kweken valt het eerste jaar altijd tegen, vandaar dat je daar geduld mee moet hebben.

Wat te behouden en wat te verwijderen, die keuze is elk jaar weer erg moeilijk. Vroeger selecteerde ik puur op basis van prestaties, maar doordat de jonge duivenvluchten de laatste jaren steeds korter en gemakkelijker zijn geworden, is dat lang niet zo eenvoudig meer.

Bij de oude duiven blijven de prestaties leidend, maar bij de jonge duiven ben ik noodgedwongen milder geworden en laat ik me meer leiden door intuïtie. Ook dit jaar behoorden enkele jaarlingen tot mijn beste oude duiven, die er als jong niets van bakten.

Daarentegen vielen er dit jaar ook veel jaarlingen af wegens een gebrek aan ervaring. Van amper 250 km met een kopwind bleven ze weg. Niet omdat ze iets mankeerden. Integendeel, mijn oude duiven waren super in orde, de prestaties bewijzen dat. Zij hebben als jong gewoon niet genoeg ervaring kunnen opdoen.

Als je jonge duiven niet boven de 350 km laat vliegen wegens allerlei instanties, dan moet je ook geen jaarlingen toestaan op vluchten boven de 800 km. Anders meet je met twee maten en dat is niet te verkopen aan leden die graag met jonge duiven spelen.

Er zijn plaatsen in Nederland waar men tot medio / eind oktober met duiven speelt. Ook dat vind ik niet eerlijk, want meerdere afdelingen bieden die gelegenheid niet.

Zo is het ook erg moeilijk om met net aangeschafte duiven voor de kweek iets te verwachten. Meermaals ondervond ik dat die het eerste jaar amper iets bruikbaars gaven, maar het jaar erop waren hun nazaten beter.

Ook heb ik meerdere prestatieduiven naar de kweek gedaan die super hadden gevlogen, maar pas na enkele jaren op de kweek iets goeds gingen geven. Zelfs in de eerste generatie gaven sommige niets, maar in de tweede generatie – de kleinkinderen – dus wel. Dus ja, heb je een beetje feeling nodig of misschien toch geluk?

Dit jaar won ik erg veel vluchten. Op sommige zeer belangrijke vluchten stond ik weliswaar op het podium, maar niet op de plek waar ik had willen staan. Ook daar heb je net dat beetje geluk bij nodig.

Zo won ik de eerste 7 prijzen van een Grand Prix vlucht tegen 8.400 duiven met de wind vanachter. Tien duiven kwamen tegelijkertijd uit de achtergrond. Normaal kun je het dan wel schudden op de voorgrond, maar ditmaal had ik het geluk aan mijn zijde.

Mijn 1e en 2e vielen haast tegelijk (2 seconde verschil) op de plank. Mijn favoriet (een halfzus van Pure Gold 1e Asduif WHZB) die enkele weken daarvoor de 1e in de afdeling won tegen 12.000 duiven, strandde op de 2e plek. De 1e prijswinnaar was een toevalstreffer en werd de week erna verspeeld. Toen dus geen geluk. Duiven die als jong 2x de 1e prijs in de afdeling winnen zijn zeldzaam en gaan gelijk naar de kweek, maar nu moet ze nog een jaartje door en als jaarling alle gevaren trotseren.