Brabant 2000 is inmiddels meester in het inkorten of wijzigen van vluchten die op het vliegprogramma staan.

Vorige week werd ons beloofd dat de wedvlucht vanuit Châteaudun (450 km) een week zou worden verschoven vanwege de hitte. Ondanks die belofte kort men nu alsnog 100 km in.

Volgens eigen schrijven heeft Brabant 2000 zich in de nesten gewerkt door eerder in het seizoen de dagfond duiven ’s middags met 30+ graden te lossen. Er loopt een onderzoek naar die miskleun en men wordt door verschillende instanties in de gaten gehouden. Dat de leden kind van de rekening zijn, boeit verder niemand.

Nu zou het NPO-bestuur zich moeten laten gelden en geen losvergunning afgeven voor Melun, enkel voor Châteaudun. Men heeft bij Brabant 2000 namelijk niet in de gaten dat wanneer a.s. zaterdag met een zuidoostenwind gelijktijdig met Zeeland vanuit Melun wordt gelost, die fout zich nogmaals zal herhalen.

We zitten zo weer in een nieuw jaar. Wordt het volgend jaar weer zoals voorheen? Nee, dat voorspel ik alvast. Het plezier in de duivensport wordt alsmaar minder. Toch zeker in het gebied waar wij zitten.

Mijn droom is dat er een nieuwe bond komt die luistert naar de leden en een aantrekkelijk programma biedt voor alle speldisciplines. Er is genoeg geld binnen de duivensport, maar dat moet dan wel worden ingezet om de leden te plezieren en ze hun hobby te kunnen laten uitoefenen.

Niemand zit te wachten op al die geldverslindende Olympiade feesten. Zelf ga ik nergens heen, maar dat is principieel. Ik kan me totaal niet vinden in de gedachtegang van de bestuurders, dus wat heb ik dan te zoeken op bijvoorbeeld een prijsuitreiking?

Ik geniet liever aan huis van de duiven, daar heb ik ze tenslotte voor. Hoe lang dat nog gaat, weet ik niet. De ergernis en teleurstellingen in het vliegseizoen breken mij steeds meer op.

Een duivenseizoen komt met ups en downs en is zo weer voorbij. Hier nog één vlucht te gaan en dan kan de jaarlijkse schoonmaak beginnen.

Met de oude duiven ging het super dit jaar. Hoogtepunten waren de 1e nationaal Asduif en de 1e seminationaal (2e nationaal) Issoudun.

Met de jonge duiven was het wisselvallig, op de 1e t/m 7e prijs op de Grand Prix vlucht na. Ik speelde weliswaar bijna elke week de 1e prijs en top 10 in de afdeling, maar met ruim 80 duiven mee is dat niet heel bijzonder. Volgend jaar ga ik met minder jonge duiven spelen, want ik heb helaas niet het idee dat het jonge duivenprogramma van weleer nog terugkomt.

De zomers worden warmer en het hitteprotocol zal daarop moeten worden aangepast, net als het vervoer. Maar goed, dat roep ik al jaren. Men zou nu ook eindelijk moeten inzien dat het jonge duivenseizoen een maand te laat begint, maar ook dat roep ik al jaren tevergeefs. Onze jonge duiven hadden nog geen ervaring met drinken in de mand toen het warmer werd, zelfs nu nog hebben ze maar 1x twee nachten mand gehad.

Verder bleek dat één nacht mand met deze warmte stukken slechter is dan twee nachten mand. Onze jonge duiven kwamen slecht naar huis afgelopen weekend, zelfs de ervaren oude duiven hadden het taai. Een concoursduur van een uur is te lang voor deze hoge aanvangssnelheid.

Duiven die op vrijdagavond laat zijn ingekorfd en waar de hele nacht mee is gereden en gesjouwd, drinken niet. Zeker niet als ze pas 1x twee nachten mand hebben gehad. We zagen dat aan hoe de duiven vielen en door hun pootjes zakten. Hier zijn er nog vier achter, zaterdagavond waren dat er nog 15. Afstand heeft daar dus niets mee te maken, dat werd maar weer eens duidelijk.

Met twee nachten mand was het verloop beter geweest, maar dat werd hier versperd door enkele leden van de vliegcommissie die al het hele jonge duivenseizoen dwarsliggen. Na die dagfond flater – toen werd besloten om ‘s middags met 30+ graden te lossen – zou je denken dat de desbetreffende persoon zich de rest van het seizoen wel gedeisd zou houden, maar die man schijnt zo dominant te zijn dat hij altijd en overal zijn gelijk in wil halen.

Uitslagen

Jan won op de afsluitende vlucht de 2e NPO uit een Verkerk doffer x een duivin uit Millennium Ace (9e nationaal Asduif x Pure Gold 1e WHZB).

Hier won een dochter uit zoon Uranus x Pure Gold 1e WHZB de 3e prijs in de afdeling. Haar zus won enkele weken terug de 7e prijs in de afdeling.

Mark Bugajski won in Zeeland de 1e in de afdeling uit een duivin van wijlen John Rockx, die dan weer uit een dochter komt van Lichte Super Rossi x Dragon Girl (moeder van de 1e nationaal Asduif dit jaar).

Het jonge duivenspel was toch al verpest door de afdeling, dus dit kon er ook nog wel bij.

Zoals gezegd wijkt men de ene week niet van het programma af en de andere week wel. Het is maar net wat hun het beste uitkomt.

Voor de derde keer de jonge duiven gelijktijdig met de natour lossen, dat valt niet te verkopen aan de leden.

Als jonge duivenspeler werk je naar de Grand Prix vlucht toe, maar Brabant 2000 verpest het op de valreep weer voor hun leden.

Een week verschuiven, daar maak je niemand blij mee. Alle voorbereiding is toch al naar de klote. Daarnaast werden er eerder ook beloftes gemaakt, die men uiteindelijk niet nakwam.

Het NPO is niets aan te rekenen, behalve dat ze geen draagkracht vertonen. Het hitteprotocol is elke keer anders, nu mag men plotseling wel boven de 300 km spelen.

Als ik de website van A.S. zie dan ben ik zeker niet de enige die het bestuur van Brabant 2000 niet meer kan volgen.

We kunnen zo weer de hokken gaan reinigen. Hier gebeurt dat altijd na de paratyfuskuur. Dit jaar wordt dat 10 dagen Baytril.

Een duivenseizoen gaat snel en kent hoogte- en dieptepunten. Met de oude duiven ging het goed, met de jonge duiven wat minder. Dat laatste lag aan de spelmogelijkheid.

Afgelopen week werd ik weer gevraagd om in een forum te gaan zitten, maar daar voel ik mij niet toe geroepen. Ik heb daar niets toe te voegen.

Ik heb altijd een druk leven gehad en vanaf mijn 15e minstens 80 uur per week gewerkt. Dit ging ten koste van mijn lichaam, dat neem ik zoals het is, maar ook voor mijn gezin was er zelden tijd. Zelfs nu nog gaan de duiven voor, wat niet altijd goed is, maar duivensport is nu eenmaal mijn passie. Vandaar dat ik in de winter ook nooit van huis ga.

Zo voel ik mezelf ook niet meer of minder dan een ander. Ben ik door mijn duiven heen, dan sta ik gewoon weer onderaan de ladder.

Een kampioenschap vind ik heus wel mooi, maar alleen wanneer de punten uit de afdeling worden genomen waarbij enkel de beste spelers van het land naar voren komen. Nu leggen veel nationale kampioenschappen de zwaktes van de samenspelen bloot.

Er is natuurlijk niets mis met een kampioenschap dat gekoppeld is aan de Grootmeesters of punten uit de samenspelen. Geef die liefhebbers hun trofee en iedereen is tevreden. Maar om ze ook het gevoel te geven dat ze de beste van het land zijn, gaat dat niet wat ver?

Zelf zit ik niet verlegen om al die aandacht tijdens een huldiging, daar doe ik het niet voor. Mijn passie beleef ik op eigen hok en bij het zien van de aankomende duiven.