Gisteren was een drukke dag met in de middag bezoek uit Limburg van Grand Prix winnaars Frank Everts en zijn vader. Frank haalde hier vorig jaar drie duivinnen en heeft naar eigen zeggen uit alle drie goede duiven gekweekt. Het zijn zeker niet allemaal goede die hier weggaan, maar vaak zie je wel dat wanneer ze bij goede liefhebbers terechtkomen, het waardevolle toevoegingen zijn.

Gisteravond was ik bij de prijsuitreiking van Brabant 2000 die in een verbeterd jasje gestoken was. Ik mocht 22x het podium op – weliswaar over twee seizoenen – dus ik mocht niet mopperen. Vaak sta je wel met dezelfde personen op het podium.

Toch komt er zo nu en dan een andere kampioen naar voren, wat natuurlijk goed is voor de sport. De bijna 87-jarige Frans Hugens bijvoorbeeld had een topseizoen met zijn jonge duiven. Hij was niet de oudste kampioen, die eer ging naar de 93-jarige en nog altijd bloedfanatieke Geert Kouters.

Ook achter de schermen mannen die aardig op leeftijd zijn, zoals Leo Donkers (85) en Harry Vera, de man van de mooie vazen (bijna 84 jaar). Respect dat zij zoiets nog elk jaar opbrengen en nauwelijks schijnen te verouderen.

Ook de drie musketiers (van Dongen, Rockx en Oomen) mochten regelmatig het podium op.

Vaak zie je in diverse blogs, verkoopsites en duivenkrantjes dat dezelfde namen telkens de aandacht krijgen en andere totaal niet, terwijl die 10x beter spelen. Dit is een groot minpunt van de commerciële duivensport, vind ik.

In principe krijgen veel lezers of bezoekers uit binnen- en buitenland zo verkeerde informatie voorgeschoteld. Zelf heb ik dan ook geen goed woord over voor mensen die elke keer dezelfde naam oprakelen uit eigen belang en degene die daar mijlenver bovenuit steken, vergeten.

Uit de eigen vereniging waren de zes beste spelers bij de kampioenen. Het is dus zeker niet zo dat ik geen tegenstand heb, wat sommige wel eens roepen omdat ik afgelopen jaar 16x won in de grootste vereniging van Rayon 2, misschien zelfs van Brabant 2000. Met het winnen van 1e prijzen moet je ook geluk hebben. Vaak genoeg werd de 2e gewonnen.

Ere wie ere toekomt, ook als dat iemand van 87 is met maar 18 jonge duiven. Ook voor die mensen is het een hele eer en ook zij verdienen de aandacht eromheen. Ook van die mensen is het interessant om mee te krijgen hoe zij de sport beleven en hoe de dagelijkse verzorging eruitziet.

Zoals ik eerder schreef, is de voorbereiding op het nieuwe kweekseizoen hier in volle gang.

De duiven zijn na de laatste vlucht tien dagen gekuurd met Baytril 10% en zijn vervolgens geënt tegen paratyfus. Een week later kregen ze Flagyl tegen tricho en een luisdruppel in de nek. Tenslotte nog een week lang een Fungi kuur (voor de eerste keer, trouwens) tegen eventuele schimmels die ze in de mand op hebben kunnen lopen.

De hokken zijn gereinigd en ingespoten met Virkon S en daar ligt nu weer een verse laag lavakorrel in. Voorheen legde ik bij de kweekduiven in de winter nog een laag erwtenstro over de lava, maar dat doe ik niet meer.

Aan goed erwtenstro is niet meer te geraken en er komt links en rechts toch nogal wat schimmel en ongedierte voor in stro. Aangezien ik een open front heb bij de kweekduiven, trekt er snel vocht in tijdens de meestal natte wintermaanden.

Ik heb een hekel aan afgesloten hokken en wil eigenlijk niet één duif ruiken als ik de hokken betreed, laat staan onder de stof zitten. Hier dus alles open, de plafonds gaan nooit dicht. In de kweekhokken heb ik niet eens plafonds. De ramen staan altijd open en bij de kwekers dus de gehele voorkant.

Duiven zijn geen watjes en die daar niet tegen kunnen, vallen af. Ze worden hier goed verzorgd en krijgen een topkwaliteit voer en bijproducten en daar moeten ze het mee doen.

Ik krijg nogal wat vragen van beginners over hoe en wat. Ik zet dat hier elk jaar uiteen, zonder dingen achter te houden of ergens omheen te draaien. Natuurlijk zal ik wel eens iets veranderen of aanpassen, maar dan laat ik dat ook gewoon weten.

Af en toe moet je eens wat opruimen. Ik had de wedvluchtlijsten vanaf begin jaren ‘90 allemaal bewaard, maar wat moet je er eigenlijk mee. Al wat geweest is, komt toch niet meer terug en ik leef liever in het heden dan in het verleden.

Wel heb ik de jaren ‘90 nog eens doorgebladerd en ik zag dat sommige mensen die zichzelf nog steeds heel wat vinden, ook toen al niets presteerden. Tegenwoordig kan je op Compuclub een heel eind terug in de tijd om dingen na te pluizen. Maar zoals gezegd, je kan jezelf beter bezighouden met de toekomst.

Hier worden de kweekduiven volgende week voorzien van een paramyxo prik. Een week later gaan de bakken open, zodat er ruim voldoende tijd is om het gevecht met elkaar aan te gaan wie waar wil verblijven de rest van het kweekseizoen.

Half november gaan de lichten bij de kweekduiven aan om de duiven weer wakker te schudden, zodat ze weten dat het weer tijd wordt om in actie te komen.

Iedereen heeft zo zijn eigen kijk op goede duiven of hokken. Je kan met twee goede duiven bijvoorbeeld aangewezen kampioen worden op een bepaalde discipline. Wil je over een geheel jaar op alle disciplines bij de kampioenen staan, dan heb je meer dan twee goede duiven op je hok nodig.

Zo zijn er betrekkelijk weinig duiven die een geheel seizoen geen steken laten vallen. Vroeger kon je met een prijsvlieger die er altijd wel was kampioen worden, maar daar red je het nu niet meer mee. Tegenwoordig moeten de meeste prijzen 1:10 behaald zijn met meerdere malen 1:100.

Dit geldt ook voor het onaangewezen kampioenschap. Je moet dan elke week vroeg pakken met meerdere duiven, waar je bij het aangewezen kampioenschap alleen twee getekende hoeft te pakken en dat hoeft niet altijd vroeg te zijn.

Asduiven daarentegen moeten er wel elke week staan. De generale Asduiven hebben mijn voorkeur, want die moeten vanaf april tot half september presteren. Voor mij zijn dat de echt goede duiven.

Ik vind daarbij dat elk Asduif kampioenschap moet gaan over alle vluchten zonder aftrekvlucht, alleen dan krijg je duidelijkheid wat de beste duiven zijn.

Zo vind ik op eigen hok dat minimaal een derde deel van de gekorfde duiven 1:10 moet draaien en minimaal de helft 1:4, wil je enigszins redelijk gepakt hebben.

In de hokken van de vliegduiven is het momenteel niet fijn vertoeven. Elke ochtend wanneer ik de deur open, lijkt het wel alsof het gesneeuwd heeft met al die pluimen.

Bij de kweekduiven is alles in orde, zij hebben bijna allemaal hun nieuwe kostuum aan voor volgend jaar. Ze zitten ook weer in hun eigen hok dat voorzien is van een verse laag lavakorrel. In totaal 28 kweekkoppels en 32 vliegkoppels, al zal daar nog wel wat afvallen voor de vluchten beginnen.

Dit zijn er meer dan genoeg voor mij. In de jaren dat ik mijn bedrijf had, hield ik niet meer dan 60 duiven door in de winter. Ik moet wel zeggen dat ik toen minder oude duivenvluchten vloog en alleen voor eigen gebruik kweekte.

Alle sites staan weer vol met duiven te koop, zelf koop ik er weinig tot geen meer die ik niet van tevoren in mijn handen heb gehad. Oude duiven zou ik alleen kopen van een hok dat daadwerkelijk totaal verkoopt, ik kan namelijk slecht indenken dat iemand zijn allerbeste verkoopt en de tweede garnituur aanhoudt voor zichzelf. Maar goed, dat kan ook aan mijn gedachtegang liggen, natuurlijk.

Verder verloopt alles gemakkelijk. Ik zit tot maart in de eenmaal daags modus wat eten en drinken betreft en verder krijgen ze eenmaal per week een bad met enkele druppels chloor op een emmer badwater (iets wat ik overigens al 30 jaar doe). Tenslotte alles zoveel mogelijk open met die stof en pluimen.

De voeding is 12 maanden per jaar hetzelfde, mijn duiven weten niet anders. Ze komen hiermee eenvoudig de rui, kweek en ook zeker het vliegseizoen door op alle afstanden. Steeds meer hokken in binnen- en buitenland zien het voordeel hiervan in en zoeken het net als ik meer in goede duiven in plaats van randzaken en ´wondermiddeltjes´.

Houd het zo simpel mogelijk voor jezelf en je zal zien dat je meer plezier uit de duivensport haalt, zo zal je het ook langer volhouden.