19 dec Donkere dagen voor kerst

Het jaar loopt stilaan ten einde.

Vandaag ben ik begonnen met het bijlichten van de vliegduiven. Zij krijgen vanaf vandaag 11 uur licht, zodat ze wakker worden geschud voor de koppeling die 5 januari plaatsvindt. Rond de kerstdagen is het dus rustig, maar daarna ben ik enkele dagen op het vlieghok om alles in goede banen te leiden.

Ik was eerst van plan om een week later te koppelen, maar ik heb nu de tijd. Vorig jaar werd ook deze datum aangehouden, zodoende zijn de jongen ruim op tijd gespeend en gaan de vliegduiven in alle rust het nieuwe vliegseizoen tegemoet.

Vanochtend heb ik nog een oudere duivin opgehaald bij De Weerd. Ik dacht dat er een ei op zat, ook al was ze nog niet gekoppeld. Het leek uiteindelijk meer op een vetophoping, iets wat je wel vaker ziet bij oudere duivinnen. Ze gaan dan openstaan, terwijl er vaak geen ei op zit.

Vandaar dat in samenspraak met Henk werd besloten om haar stevig aan de lijn te zetten en enkele dagen tweemaal daags Belgamco te geven voor een eventuele ontsteking aan de eileider. Daarna wordt ze gewoon gekoppeld.

Het is dus beter om de oudere duivinnen apart te zetten en karig te voeren voor de koppeling, die vetten namelijk net wat gemakkelijker aan dan de jongere exemplaren.

Vrijdag 29 december is de zaalveiling van Pearls of the Sky in Gilze en de verkoop van Willem in Thorn. Bij de Pearls heb ik vier prachtige jongen staan uit mijn beste twee doffers en twee duivinnen. Het mooie van zo’n zaalveiling is de ambiance en dat je kunt zien wat je koopt. Wie dat wil, kan zich dus nog versterken zo vlak voor het nieuwe seizoen. Stilstand is immers achteruitgang.

Het kweekseizoen is dus begonnen hier. Alle eerste eitjes waren op één koppel na bevrucht, wat natuurlijk nog niets zegt over de kweek an sich. Vaak zie je dat van de tweede leg meerdere eitjes onbevrucht zijn, omdat de ouders teveel tijd nemen om hun jongen die nog in de nestschotel liggen, te voeren. Zodoende vindt de bevruchting voor een nieuwe ronde niet altijd plaats. Dit boeit me niet zoveel, want ik denk niet in aantallen. Ik speen tot april bij. Na een paar vluchten zie ik wel wat er nog zit om de rest van het seizoen mee aan te vangen.

16 dec Zoek niet waar het niet is

Duivensport hoeft niet zo heel moeilijk te zijn.

De eerste vereiste is dat je er plezier aan beleeft. Het idee duiven te houden om er geld mee te verdienen, kan je beter gelijk uit je hoofd zetten. Met het geld om een gemiddeld hok duiven te kunnen houden, kan je ook meermaals per jaar op vakantie. Nee, je moet het doen omdat je er graag mee bezig bent en het als ontspanning ziet. Dan zie je ook niet op tegen het vele werk.

Staar jezelf ook niet blind op andermans prestaties of dat er hier en daar een dure duif wordt geveild. Het is vaak schone schijn wat er op internet wordt aangeboden of verkocht. Men krijgt namelijk ook met onkosten en wanbetalers te maken of duiven die tijdens het transport vermist raken of overlijden.

Ik zeg altijd: beleef de duivensport op je eigen manier en binnen je financiële mogelijkheden en vrijheden. Selecteer daar vervolgens je duiven op, zonder dat je met je gezin in de knoei komt. Hou het tenslotte zo simpel mogelijk, want de verzorging komt elke dag terug.

Ik ben het voorbeeld dat je het niet hoeft te zoeken in al die verschillende zakken voer, de mooie verhaaltjes daaromheen, een stipt op tijd verzorging, veel rijden met de duiven of massa’s medicatie. Goede duiven zijn een pre om goed te spelen, datzelfde geldt voor veel zuurstof in de hokken. Hiermee houd je veel ellende voor jezelf en de duiven buiten de deur.

Na september ben ik de slechtste liefhebber van Nederland wat verzorging betreft. Ik kom alleen ’s ochtends een half uur bij de duiven en that’s it. Ik zou het liefst de maanden tussen september en april helemaal overslaan. Ik hou natuurlijk wel een oogje in het zeil. Er ontgaat me weinig op het hok wat gedragingen van de duiven betreft. Ik voel het snel aan als er eentje ontbreekt of er iets niet pluis is.

Een strenge selectie op gezondheid is erg belangrijk. Neem voor jezelf het besluit dat je altijd een duif teveel hebt en nooit één te weinig. Een kwakkelende duif wordt nooit een goede. Een barslecht gebouwde duif met een slechte pluim ook niet.

De mooiste stambomen ter wereld hoeven niets te betekenen. Uit ‘s werelds beste duiven wordt namelijk nog steeds 85% afval geboren. Hokken met louter goede duiven zijn commerciële hokken. Bestudeer de helft van de aanwezige duiven maar eens op kweek- of vliegprestaties.

Ik heb de laatste jaren diverse totale verkopen van bekende liefhebbers uitgepluisd. Er werden soms wel 200+ duiven verkocht, waarvan ik amper 20 noemenswaardige prestatieduiven op de vluchten of kweek kon ontdekken. Zo’n 10%, dus.

Zoek het daarom niet in grote aantallen duiven. Een kleine groep duiven is veel gemakkelijker in toom te houden. Het zal zeker niet meevallen om een serie te draaien zoals een commercieel hok dat er 150 of meer in de strijd heeft, maar ervoor draaien lukt met tien goede duiven mee ook.

Zo heb ik heel wat veel te dure duiven gekocht. Sommige voldeden, de meeste niet. De twee beste stamduiven die de laatste 25 jaar als een rode draad door de kolonie lopen, zijn Witbuik en Dragon Rocket. De eerste heb ik gratis verkregen en de laatste werd voor 75 gulden gekocht.

15 dec Veranderingen

De duivensport was altijd een mooie uitlaatklep in de jaren dat ik werkte en ook nu nog, ondanks dat mijn lichaam regelmatig protesteert.

De laatste jaren werd er veel veranderd en niet alles kwam ten goede van de sport. Je zou dit na een tijdje moeten evalueren en bijsturen waar nodig. Vele voerden veranderingen door die niets hebben gebracht, maar voelen zich nu helaas te groot om hieraan toe te geven.

Zo kreeg ik de vraag waarom er in Brabant 2000, Zeeland, Oost-Brabant en Limburg zoveel liefhebbers zijn afgehaakt in de laatste 20 jaar. Natuurlijk liggen daar allerlei oorzaken aan ten grondslag, maar het staat vast dat hier van oudsher vooral vitesse, midfond en jonge duivenspelers actief waren.

Men begon in april aan de zeven vitesse vluchten, pikte de midfond mee en een enkeling waagde zich nog aan de dagfond. De meeste hielden het echter op tijd voor gezien, het jonge duivenspel begon immers halverwege juni.

Het frappante is dat er in onze contreien nauwelijks dagfond of overnacht werd gespeeld, maar dat er wel massaal werd meegedaan op jonge duivenklassiekers zoals Orléans, Châteauroux en zelfs Bourges.

Ik groeide in de jaren ’80 op in het duivenbolwerk St. Willebrord met ruim 400 liefhebbers verdeeld over vier verenigingen. Meer dan 10% van de inwoners speelde met duiven. Volgens mij speelde er toen amper 10 man serieus op de overnacht en dagfond.

Het grote geld lonkte immers op de vitesse, midfond en het jonge duivenspel. De meer naar het noorden gelegen afdelingen speelden om punten, werd hier geroepen. En inderdaad, men had daar toen minder op met het jonge duivenspel dan hier. Men speelde hier namelijk zoals in België.

Na 2000 kwam de kentering. Andere mensen en organisaties werden in het leven geroepen, er volgden nationale vliegprogramma’s en alles verdween hier in rap tempo. In St. Willebrord is sinds enkele jaren überhaupt geen vereniging meer.

In mijn huidige woonplaats Hoeven waren bij mijn start in 1989 nog ruim 140 leden. We speelden in een samenspel van onze gemeente met wekelijks dik 3.000 duiven. Inmiddels is daar al meer dan 10 jaar geen vereniging meer en nog maar één in de gemeente, waar er vroeger tien waren. De nog actieve leden kan ik op één hand tellen, waarvan de meeste op 100 meter afstand van mij wonen.

Of al die veranderingen dus allemaal ten goede zijn gekomen? Hier onder de rivieren in ieder geval niet en dat draait men ook niet meer terug.