Alweer one eye cold

Het wordt eentonig, maar mijn enige vijand is momenteel one eye cold. In voorgaande jaren was een rookbom voldoende, maar nu ben ik al drie weken aan het aanklooien.

Tegen dat de duiven ingekorfd moeten worden is alles zo goed als weg, maar op zondag keren de eerste gevallen weer terug.

Ik ben niet helemaal op mijn achterhoofd gevallen en heb dit bij verschillende gerenommeerde dierenartsen voorgelegd. Ze waren eerlijk en eenstemmig; niets helpt, behalve uitzieken. Druppels en kuurtjes hebben geen effect. Verder zeiden ze dat de infectiedruk in de vrachtwagen hoog is, vandaar dat je ze gezond kunt inmanden en ze besmet terug kan krijgen.

Natuurlijk worden er wel gewoon 1e prijzen behaald met one eye cold, de duiven presteren er niet per se minder om. Maar goed, stel je zit op de fiets en je krijgt een vliegje in je oog… Je kan nog steeds fietsen, maar het geeft wel een hoop irritatie.

Het is ook vreemd dat veel duivenmelkers de symptomen niet herkennen. “Ik heb nergens last van”, hoor je vaak. Vanuit Friesland hoorde ik er in het verleden ook nooit wat over, maar ook Jan kampt er inmiddels mee.

Duiven waarbij het oog zo goed als dicht zit, kan je beter niet spelen. Die worden in de manden vaak nog extra gepikt door andere duiven. Een lichte verdikking daarentegen betekent niet veel en kan gewoon mee. Duiven met natte of bruine neuzen kan men beter weigeren bij het inkorven, dat duidt op ornithose.

We hebben inmiddels de voetringen voor volgend jaar moeten bestellen. Afgelopen jaar had ik er al minder besteld en die trend zet ik door.

Tenslotte ontving ik nog een mail als reactie op mijn blog van gisteren. Er zou dus wel sprake zijn van controle:

Als er tijden handmatig aangepast worden in de vereniging of anderszins wordt dit opgemerkt door Compuclub en doorgegeven aan de betreffende afdelingsfunctionarissen. Hier zit wel degelijk controle op. Ik neem aan dat de afdelingen dan ook actie ondernemen. In Noord-Holland in ieder geval wel.