30 jun Je krijgt waar je voor kuurt

Een vreemde titel, maar toch is het zo. Hier komt tricho bijna nooit meer voor of hooguit in zeer lichte mate. De kweekduiven krijgen in oktober een geeltablet en teren daar een heel jaar op. Zij krijgen ook eenmaal per jaar een luisdruppel.

Begin jaren ‘90 gaf men massaal Ridzol S, Emtryl en/of Baytril. Goedkope producten waar je niet veel van hoefde te geven. Dat het niets kostte, was tevens de doodsteek. Het werd te vaak verstrekt waardoor de duiven uiteindelijk niet meer tricho vrij te krijgen waren. De soms wekelijkse kuur van twee dagen Baytril brak het immuunsysteem totaal af.

Producten voor de luchtwegen waren niet nodig. Iedereen gaf Neo-Cortef of de blauwe oogdruppels van ene Dehond of Peeters uit België. De voorlopers gaven het veel zwaardere Ledercort. Alles bevatte cortisone en de duiven leken geen kopziektes te krijgen.

Verduisteren was ook niet nodig. De Weerd had een druppel die je elke dag in het drinkwater moest doen wat het ruiproces uitstelde. Alles staat inmiddels 25 jaar later weliswaar op de dopinglijst, maar wat opviel is dat de duiven toen veel gezonder waren en niet zo vaak achterbleven dan nu.

Dus ja, of men toen zoveel slechter bezig was…? Gebruiken deed men net als in de Tour de France bijna allemaal, het was immers niet verboden. Moest men destijds alle dopingzondaars uit de Tour schrappen, dan zou nummer 100 uiteindelijk als winnaar overblijven. Maar vergis je niet, ook toen had je kwaliteit nodig. Cortisone kan van een ezel ook geen renpaard maken.

De voorlopers die net wat slimmer waren dan de rest domineerden vooral medio jaren ’80 de uitslagen, zoals nationaal Orléans. En nee, dat was echt niet omdat zij zogezegd alleen het verduisteren als eerste hadden ontdekt.