28 jun Verschil van mening
We leven in een vrij land waarin iedereen zijn of haar mening mag hebben, al moet je daarmee wel oppassen tegenwoordig.
Zo is dat ook met inkorven. Korf je de duiven in, dan is een ander er baas over. Achteraf praten helpt dan niet meer. Iedereen staat voor de keuzes die hij of zij maakt in het leven en die zijn niet altijd juist.
Zo vind ik zelf dat het vliegprogramma niet klopt. De zware midfond en dagfond zouden op dezelfde dag ingemand moeten worden en de vitesse moet men tussen de dagfond in spelen. Nu moeten we kiezen om tussen de dagfond de dagfondduiven op dik 455 km te spelen. In een normaal seizoen geen probleem, maar in een zwaar seizoen wel.
Dat geldt ook voor het jonge duivenseizoen, wat het laatste weekend van juni hoort te beginnen met 100 km voor de kortste afstand. Het is nu medio juli en men begint alsnog te zeuren over inkorten of opschuiven. Men heeft zogezegd door allerlei onheil geen tijd gehad om op te leren. Mij overtuig je daar niet mee. Ik heb er slechts één woord voor: gemakzucht.
Deze zeurkousen gaan toch traditiegetrouw naar de nalijn. Dat deed men 30 jaar terug al toen veel liefhebbers nog werkten en dat doet men nu nog steeds.
Door de late start van het jonge duivenseizoen is er geen uitloopmogelijkheid wanneer er in juli een hittegolf is en de eerste vluchten worden afgelast.
Daarbij droomt de oude garde nog steeds van het toeleven naar nationaal Orléans. Zelfs de jonge garde die dit nooit heeft meegemaakt, droomt hiervan.
Kun je je voorstellen dat ze St. Vincent en Barcelona wegnemen en de rest van de middaglossingen op 750 km lossen? Daarmee vergelijk ik het lamleggen van het jonge duivenspel maar even.
Het huidige bestuur heeft in mijn ogen niet de juiste weg ingeslagen. Zaken voor 3 jaar vastleggen om maar niet open te hoeven staan voor nieuwe ideeën, is onjuist. Men zou er nu juist moeten zijn om het tij te keren in de duivensport en de jeugd een kans te bieden op een aantrekkelijke sport.
Hoeveel beter was dit vroeger. Ik zat begin jaren ‘80 bij de zaterdagvliegers. We gingen met de vereniging de eerste week van juni naar Merksem 30 km, daarna Duffel 55 km, toen Strombeek 73 km en tenslotte Nijvel 109 km. Er werden bijna geen jonge duiven verspeeld en iedereen nam deel aan de trainingsvluchten.
Nu start men op 55 km. In principe niets mis mee, alleen de laatste jaren worden er massa’s jonge duiven verspeeld op de eerste trainingsvluchten. Iedereen raakt dan meteen overstuur – zowel organisatie als bestuur – en roept gelijk om aanpassingen van het vliegprogramma.
Het klimaat is veranderd en we verspelen ook steeds meer oude duiven, op elk hok zeker 10 à 15%. Wellicht worden onze jonge duiven wel teveel gepamperd doordat ze in hun geboortejaar geen noemenswaardige afstanden voor de kiezen krijgen.
Wij vlogen onlangs Pont-Sainte-Maxence. Toen ik in de lucht keek was de bovenlucht grauw en gesloten van de smog. Met de warmte erbij werd het doffe ellende. Ik mistte er ‘s avonds nog 20 (uiteindelijk zijn er twee achtergebleven).
Over de verliezen bij de marathon leest men weinig, maar dat doet per saldo weinig onder voor de jonge duiven, vrees ik. Van afgelopen Bergerac zijn er liefhebbers die nog steeds niets thuis hebben, waaronder ervaren, jarenoude duiven.
Let wel, het is niet mijn bedoeling om ergens tegenaan te trappen of een zondebok te zoeken, maar juist om ideeën aan te dragen waarover men hopelijk gaat nadenken.