18 mei De genadeklap?

Het was even schrikken. Ik bracht gisteren de jonge duiven weg op zo’n 20 kilometer van huis. Onderweg naar de losplaats viel er wat motregen, maar daar kijk ik niet naar als ze eenmaal in de mand zitten.

Ik loste ze weer één voor één en halverwege klaarde het iets op. Toen ik thuiskwam zaten er twaalf duiven binnen. Een dik uur later 20 van de 155 en toen zaten we al kort aan de middag. Het ging steeds harder waaien en de temperatuur liep stevig op. In mijn hoofd was het al een verloren jaar.

Toch begonnen ze om de paar minuten te arriveren, dat ging zo de gehele middag door. Ze hadden vreselijk veel dorst en kwamen van alle kanten tot laat in de avond thuis. Ik denk nu nog iets minder dan 10 kwijt. Ze zijn dus taai en kunnen wel tegen een stootje.

De jongste exemplaren zijn eind maart gespeend en hebben een andere kleur knijpring om. Ook daarvan zijn de meeste inmiddels thuis.

De jonge duiven gaan hier hele dagen los en vliegen vaak met deze temperaturen halverwege de middag hoog in de lucht. Ik denk niet dat ze daar minder om zijn en dat ze goed om kunnen gaan met deze warmte.

Twee weken voor de eerste prijsvlucht gaat het regime erop en vliegen ze eenmaal daags één uur verplicht. Tot die tijd mogen ze genieten van hun vrijheid en doen en laten wat ze willen.