13 mei Nostalgie

Gisteren zijn de jonge duiven voor de derde keer weggebracht. Ik loste ze op een plek waar 30 jaar geleden de hele straat vol stond met duivenmelkers die er hun duiven losten. De meeste reden op hun bromfiets met een mandje achterop.

Haast iedereen loste de duiven toen één voor één, de meeste hadden er ook niet meer dan 20 bij. Ik richtte de jonge duiven vaak samen met Willem van Peer af. Hij had geen rijbewijs en reed dus vaak met mij mee.

Wij losten de duiven ook één voor één. “Het draait om de goeie”, zei Willem altijd. Daar had hij gelijk in, natuurlijk. Veel duiven waren niet aan hem besteed, datzelfde gold voor medicatie. Willem zocht tijdens het lossen in de slootranden naar dovenneteltoppen om die vervolgens af te koken en met een lepel honing aan de weduwnaars te geven bij thuiskomst.

Kuren was destijds niet echt nodig, het waren meestal één nacht mand vluchten. De kwaliteit en gezondheid van de duiven was hoger wegens de strengere selectie in verband met het poulen op de duiven. De duiven van Willem sliepen na een koude voorjaarsvlucht in manden bij de kachel in huis.

De meeste van die stoet liefhebbers die in datzelfde laantje loste op amper 10 km van huis, kende ik. Ze kwamen uit hetzelfde dorp St. Willebrord waar enorm gespeeld werd op de vitesse en midfond vluchten. Ook werd er stevig gegokt op de duiven.

Willem is al een tijd niet meer onder ons, evenals die stoet fanatieke liefhebbers van toen. Gisteren stond ik in mijn eentje te lossen in dat ooit zo populaire laantje. De laatste vereniging in St. Willebrord is vorig jaar opgeheven, een bolwerk van ruim 350 leden 30 jaar terug. Tijden veranderen snel, het is een kwestie van op zijn tijd genieten en niet alleen van je duiven.

Ik groeide op in St. Willebrord en was als klein mannetje van amper 8 jaar oud erg onder de indruk van alle duivenhokken om me heen en de klapperende weduwnaars die glansden als pauwen van de natuurlijke gezondheid.

Sommige van die duivenhokken van 45 jaar terug staan er nog steeds, maar er zitten geen duiven meer in. Nu heeft iedereen BENZING Live of een andere meld app, maar destijds was men op de hoogte van de vroegste duiven door de vele 27 MC zendbakken die in elk huis stonden.

Qua beleving vond ik het in de jaren ’80 en ’90 wel een stuk plezanter en gemoedelijker om duiven te houden.