11 mrt Vaccinaties

Heel wat mensen vragen me hoe en waarmee ik de jonge duiven laat vaccineren. Eigenlijk is dat vrij simpel. Dierenartsen schrijven vaak eenmaal paramyxo en daarna nog eenmaal paramyxo/rota voor.

Ik ben wat eigenwijs en geef niet graag geld uit, dus mijn duiven krijgen kort na het spenen alleen de paramyxo/rota enting. Dit gaat al jarenlang goed. Mocht ik overtuigd zijn van een extra paramyxo enting dan zou ik dat zeker doen, maar dat is dus niet het geval.

In het kader van onnodig geld spenderen worden mijn duiven ook nooit op een trainingsvlucht zonder uitslag gezet. Mijn ervaring heeft me geleerd dat trainingsvluchten overbodig zijn voor gezonde duiven die je zelf al enkele keren hebt weggebracht.

Ik vind het wel van de zotte dat er bijna evenveel trainingsvluchten als prijsvluchten zijn. Er is dus schijnbaar een categorie duivenmelkers die graag duiven thuis ziet komen zonder dat het ergens om gaat.

Zelf zou ik er gewoon prijsvluchten van maken, toch zeker boven de 100 km. Zo kunnen de mensen met elkaar in competitie. Of die uitslagen nu wel of niet ergens voor meetellen maakt voor de meeste liefhebbers niet uit.

Entingen jonge duiven

Terugkomend op de entingen. De jonge duiven krijgen verder een pokkenenting met het kwastje en een maand voor de eerste prijsvlucht een paratyfusenting met dode entstof. De jongen worden zonder enige vorm van medicatie gespeend. Pas wanneer ik ga opleren, ga ik op consult.

Tot op heden zijn acht jonge duiven verwijderd omdat ze zich niet gezond hielden of hun gedrag me niet aanstond. Het moet met vitale jongen gebeuren en zelfs dan is het moeilijk genoeg. Voddebalen of duiven waar iets aan haperde zijn hier nooit uitgegroeid tot goede duiven. Evenals aan de voerbak schreeuwende, piepende jongen met hun vleugels opengesperd. Weg ermee.

Ik heb ook een hekel aan absurd grote duiven. Kleine duiven vind ik geen probleem, maar dan moeten het wel bolletjes zijn. Er zijn elk jaar jongen die er weliswaar perfect uitzien, maar niet de uitstraling hebben. Ook dat wordt vaak niets. Als de jongen de pluimpjes geruid hebben en hun nieuwe pak aan hebben, zijn ze uitgegroeid en kan je vaak wel zien van wie je iets mag verwachten.

Ik ben niet iemand die de duiven zomaar bijeen laat in een vrije paring. Hier worden alle koppelingen gestuurd en uitgedacht. Uiteindelijk blijft het natuurlijk een loterij, het ene jaar kweek je meer bruikbare duiven dan het andere. Waar dat aan ligt, weet ik niet.

Iemand die 100 jongen kweekt houdt per saldo meer bruikbare duiven over dan iemand die er maar 10 kweekt, dus het lot van de getallen speelt ook een rol.

Eerlijk spel

Ik heb niets tegen grote hokken en kweek zelf ook ca. 150 jongen, maar wil men met eerlijk spel iets bereiken, dan moet men wel eerlijk blijven. Vandaar dat die 0,50 cent extra boven de 100 ringen niet meer dan geldklopperij is voor de NPO-kas, want daar raak je niet één grote speler mee.

Het was beter om 100 ringen uit te geven in een bepaalde kleur voor de jonge duivenwedstrijden dat jaar. Boven de 100 ringen dezelfde prijs, maar in een andere kleur en die mogen dat jaar niet met de jongen of nalijn meedoen. Op deze manier waren de kansen denk ik daadwerkelijk eerlijker geweest.

Zo denk ik ook over de 0,05 cent per duif extra voor dopingcontroles, die overigens kansloos zijn wanneer iemand weken van tevoren op de hoogte wordt gesteld. Het is een simpele rekensom. In het vliegseizoen worden wekelijks 100.000 tot 200.000 duiven verstuurd à 0,05 cent. Tel uit je winst.

Het zijn mooie formules die extra 0,50 cent per ring en 0,05 cent per ingemande duif. Ze lijken echter maar één ongenoemd doel te raken en daar hebben ze dan wel weer goed over nagedacht.