12 jan Veranderingen
Ik heb niet snel moeite met veranderingen. Althans, niet als je daarmee alles betaalbaar wilt houden wegens een dalend ledental. Waar ik wel moeite mee heb, is dat men sleutelt aan een traditie die al 125 jaar bestaat. Het wegnemen van nationaal Orléans was al een harde klap voor de bekendheid van de Nederlandse duivensport.
Nu heeft men het over de methode SNEL. Zelf ben ik daar SNEL klaar mee. Elke sport op aarde kent een podium met drie plaatsen. Val je daar net naast, dan heb je uiteraard je best gedaan maar was het net niet goed genoeg.
In Nederland wil men iedereen kampioen maken en zo tevreden houden. Dit is niet de juiste weg, vind ik. Waarom mag een kampioen niet kampioen zijn en waarom mag de snelste duif niet de 1e prijs winnen? Ik vind het raar dat ze die achteraf middels de methode SNEL een andere plaats willen geven.
In 2005 bedachten ze het mooie initiatief om nationaal Le Mans te vervliegen. Ik won de 1e in mijn afdeling met een zus van Young Witbuik. Althans, dat dacht ik. De duif stond ook voor de auto. De vreugde was groot bij de controle en het loslaten van de duif en de bos bloemen van Brabant 2000.
Des te zuurder was het de volgende ochtend. Spierings kwam er nog voor, terwijl er toch echt een meldplicht was binnen een bepaalde tijd. Natuurlijk had ik dat aan kunnen vechten, het ging immers om een auto. De sportman in mij accepteerde echter al snel dat zijn duif nu eenmaal sneller was dan die van mij.
Dat die Le Mans – waar ik uiteindelijk over de totale lossing plaats #12 had – een selectieve vlucht was, kon men zien aan alle grote namen van die tijd die in de kop van de uitslag stonden. Zelfs op de verste afstanden. Dat Le Mans nog sneller ter zielen ging dan dat het bedacht werd, kan je wel raden.
Zo heb ik ook moeite met de neutralisatietijd. Een duif die na de neutralisatie zijn hok bereikt (wat steeds meer mogelijk wordt met heldere nachten), verliest het van de duif die uren later arriveert op een afstand van amper een paar kilometer verder, maar net buiten de neutralisatie. Veel oneerlijker kan ik het niet bedenken. Laat de duiven gewoon laat in de middag los en alles is opgelost, dan moeten ze allemaal overnachten.
Dat een kampioen wint is in iedere andere sport normaal. Dat niet iedereen kan winnen zie je ook in elke sport terug. Neem bijvoorbeeld het veldrijden. Als Wout en Mathieu meedoen, moet de rest er genoegen mee nemen om voor de derde podiumplaats te strijden.
Kijken we naar het veldrijden van de dames in België dan is Sanne Cant de wereldtopper die al meer dan 10x Belgisch kampioene is. Ze heeft dat de laatste jaren zeker niet alleen aan haar klasse te danken, maar ook aan haar concurrentie. Althans, het gebrek daaraan.