23 jul Niet leuk meer
Ik zet al jaren uiteen hoe ik het doe met de jonge duiven. Wanneer ik begin met opleren, hoe ik ze los en voorbereid, etc. Uiteraard ontkom ook ik niet aan verliezen, maar die calculeer ik in.
Als je met 50 jongen wilt gaan spelen, moet je er nu eenmaal 100 kweken anno 2021. Een gedegen voorbereiding daarna is ook nodig. Elk jaar zie je de grootste problemen bij dezelfde groep liefhebbers, terwijl een andere groep liefhebbers van veel onheil bespaard blijft.
De ene groep verpest het hiermee wel voor de andere door alsmaar te klagen waar ze ook maar kunnen, in plaats van hand in eigen boezem te steken.
Nu kan je nogal wat oorzaken opnoemen voor de vele verliezen. Enkele daarvan kan je voorkomen door de duiven in de beginfase één voor één te lossen. Zo krijgen ze meer zelfvertrouwen en vliegen ze niet zo snel in de draden. Je ziet ook minder snel dat ze meetrekken met anderen dan wanneer je een grote groep in één keer lost. Die zal sneller bij andere duiven aansluiten en dan kan je hok in de avond half leeg zijn.
Over een roofvogel die er één pakt maak ik me niet zo druk. Eén stomme lossing in het seizoen en er blijven er 10 of meer achter, dus waarom zou ik mezelf druk maken om één opgegeten jonge duif die nog niets heeft waargemaakt?
Dan de lossingen zelf. Ik herinner me de lossingen van de laatste jaren bij de jongen van de eerste vluchten en dan praat ik over de eigen afdeling. Zo loste men voor de eerste keer in de middag met ZW5. Ik voorspelde niet veel goeds en inderdaad; de onervaren jongen zaten in Friesland en verder met als gevolg een massa duiven kwijt.
Enkele jaren geleden stond men in Isnes en kwam men er om 8u ‘s ochtends achter dat ze onder de hoogspanningsdraden stonden. Ze reden 40 km verder bij de eerste keer met warm weer met als gevolg een massa duiven kwijt.
Zo loste men afgelopen week om 11u met voor vele de eerste keer mand, terwijl heel Nederland uren eerder los ging. Warm weer met een NO wind met als gevolg weer een massa duiven kwijt.
Dat er onverantwoord wordt gelost de eerste vluchten – die mijn inziens een maand te laat op gang komen – is de grootste oorzaak van de vele verliezen. Hand in eigen boezem steken komt er bij bestuursleden echter niet in. Nee, liever een vlucht afgelasten na een slechte vlucht in de hoop zo mensen tegemoet te komen.
Het duurt niet lang meer voordat er geen leden meer zijn, dus wellicht is een reorganisatie op zijn plaats om de huidige cultuur te doorbreken. En nogmaals, de organisatie is op orde, alleen degene die over het lossen of doorgaan van wedvluchten gaan, hebben teveel fouten gemaakt. In het bedrijfsleven zou zoiets consequenties hebben.
Vandaag (vrijdag) is het prachtig weer, maar geen vlucht voor de leden van Brabant 2000. Ook morgen en zondag zijn er kansen genoeg, maar de hoge heren voelen zich te groot om op hun eerder genomen beslissingen terug te komen.
Ik hoop dat het NPO-bestuur – dat kennelijk niets in te brengen heeft – inziet waar duivenmelkers in Brabant aan overgeleverd zijn. Iedereen is voor elk kampioenschap uitgeschakeld door de beslissing van slechts enkele leden, waarvan sommige überhaupt niet aan wedvluchten deelnemen.
Zo moeten onze duiven reuzesprongen gaan maken om alsnog aan de afstanden te komen die gelden voor het nationale vliegprogramma. Volgende week is het augustus en zijn onze duiven niet verder geweest dan 110 km voor de kortste afstand. Ik heb 40 jaar duiven, maar in al die tijd nog nooit zo’n beleid meegemaakt.