Het gaat snel

Zaterdag is de laatste midfondvlucht en de eerste jonge duivenvlucht. Daarnaast gaan er nog acht duiven mee naar Dax, in totaal dus drie vluchten voor de boeg waarbij de jonge duiven de meeste aandacht krijgen.

Ik hoorde gisteren van een goede speler uit de omgeving dat zijn jongen opnieuw begonnen te ruien. Ik heb er ook enkele die hun kop kaal hebben, vermoedelijk vanwege het wisselende weer. Het stopt vanzelf, dus ik maak me er niet druk om. Ze glanzen verder als spiegels, dus gezond zijn ze wel.

De eerste twee vluchten tellen nergens voor mee, de derde vlucht is pas een totale afdelingslossing. Het is dan 24 juli en 175 km ver. De week daarna nog eens 175 km… Het gaat nergens over, maar dat krijg je als je mensen zonder kennis van duivensport aan de knoppen laat zitten.

We houden tegenwoordig duiven die alleen gewend zijn om als jong rond de kerktoren te vliegen, vandaar dat we in jaren als deze zoveel oude duiven verspelen als het een keer moeilijk gaat. We sorteren de jonge duiven op de vluchten die ze vliegen, dus we houden straks alleen duiven door die op vitesse vluchten hebben gepresteerd.

Ieder jaar wordt het in de winter veranderd en beloven ze een mooier vliegprogramma, dat vervolgens in het voorjaar weer in de vuilbak wordt gekieperd. Het bestuur in de afdelingen van Nederland kan zich beter bezighouden met de organisatie.

De wedstrijden zelf kan men beter laten bepalen door een groep goed spelende liefhebbers per categorie. Zo kan een ieder louter beslissen over dingen waar ze kaas van hebben gegeten. De duivensport zou daar heel anders door uit gaan zien.