Rustige aanloop

De duiven zullen deze week weinig aan trainen toekomen, ook nu sneeuwt het weer buiten. De oude duivinnen gingen gisteren eind van de middag los, maar kwamen in een sneeuwstorm terecht. Ze konden hun val naar het hok gewoon niet maken. Amper een kwartier later scheen de zon volop en dat is dus april.

Begin wat later en eindig eind september, sneeuw zal je dan vast en zeker niet hebben. De rest van de week ziet er ook niet super uit, het wordt zoals het er nu uitziet pas zondag vliegen. Het zou dan beter zijn om zaterdag in te manden. Helaas zitten wij in Brabant altijd in de knoop met Quiévrain in België die op zondag voorrang hebben.

Hier gaat al een geruchtenstroom rond dat men uit wil wijken naar Bierges, dat is 90 km voor mij en amper 70 km voor de kortste afstand. Dat de NPO hier geen losvergunning voor kan geven, lijkt me duidelijk.

Men wou een nationaal vliegprogramma, dus zal men de regels moeten accepteren en dat houdt in een minimale afstand van 100 km. We gaan het zien. Het belooft niet veel goeds, maar niets is zo onvoorspelbaar als het weer, natuurlijk.

Dat de duiven weinig kunnen trainen aan huis is niet echt een probleem. Zaterdag of zondag een vlucht van 143 km is amper twee uurtjes vliegen. Duiven die dat niet aankunnen, zullen de rest van het jaar weinig potten breken.

Zoals het er nu uitziet staat er een kopwind, wat altijd beter is dan een harde wind vanachter waarbij de duiven die nog niet 100% top zijn heel wat kilometers extra moeten maken als ze doorvliegen. Met een kopwind gebeurt dit niet snel.

Hier mogen de vliegduiven vrijdagmiddag hun buikje rondeten met NPO-mix, want ik speel nooit op de honger. De duiven moeten hier gewoon op hun territorium binnenkomen.