06 mrt Versnippering

Als iets de duivensport kan redden van de ondergang, dan is het wel stoppen met verdere versnipperring van verenigingen, samenspelen, Rayons en afdelingen. We zien dat ook met concoursen. Hoe kleiner, hoe minder aantrekkelijk. Niemand zit te wachten op een 1^e tegen 80 duiven, dan kan je nog beter de 10^e tegen 1.000 duiven vliegen.

Zo zit het ook met kampioenschappen. Hoe meer ervan zijn, hoe minder ze uitstralen. In de meeste sporten staat slechts één podium met de plaatsen 1, 2 en 3. Ik heb nog maar weinig andere podia gezien.

Als het aan mij lag, wordt ‘fuseren’ het kernwoord. Voeg grotere verenigingen en afdelingen samen en leg de nieuwe grenzen meer in de lengte in plaats van de windgevoelige breedte. Voeg ook samenspelen samen. Er zijn nog teveel zwakke samenspelen waar sommige topspelers hun voordeel uit kunnen halen wat puntentelling betreft.

Je ziet steeds meer combinaties ontstaan, wat ook een mooi initiatief is om de werkzaamheden en kosten te verdelen. Wil je echter duiven gaan verkopen, dan zijn de meeste combinaties eerder een vloek dan een zegen en kennen ze vaak maar twee mooie dagen: de eerste en de laatste. Hier speel ik al jaren in combinatie met mijn echtgenote en in feite met het hele gezin, maar ik zet wel zelf de lijntjes uit.

Zo probeer ik iedereen die erom vraagt te helpen met adviezen. Natuurlijk krijg ik ook vaak de vraag om mensen gratis aan duiven te helpen. Ik kan daar simpelweg niet aan beginnen. De ene wel en de andere niet is geen optie en iedereen helpen al helemaal niet. Datzelfde geldt voor voer of producten sponsoren, die toch al niet van mij zijn maar van mijn zoon en zijn bedrijf.

Zo hebben we gelukkig met de andere landen de EU-problemen kunnen oplossen. Nu maar hopen dat we in de toekomst ook vaker samen kunnen gaan spelen met de grensgebieden van België of Duitsland.

Een internationale dagfondvlucht uit België organiseren zou mooi zijn. Ze spelen daar Bourges en Châteauroux, vluchten die we perfect over heel Nederland kunnen spelen. Dat ze de ene keer in de voorgrond beter zitten en de andere keer in de achtergrond, moeten we voor lief nemen. Als ik zie hoe trots sommige ZLU-spelers zijn wanneer ze de 175^e internationaal behalen met een duif, dan moet dat ook lukken met een groot internationaal dagfondconcours met België.

Het NPO-bestuur heeft wat dat betreft nog bergen werk te verzetten om de duivensport aantrekkelijk te maken. Ik hoop ook maar dat zij zich daarmee bezighouden.

Als we kijken naar het verleden, dan is er meer dan een miljoen euro weggesmeten aan onzinnigheid. De bestuursleden mogen allemaal wat verdienen voor hun werkzaamheden, dat is hun volste recht. Dat wij daar als leden voor moeten zorgen, is vanzelfsprekend. Er zijn echter wel grenzen. Het kapitaal dat jaarlijks wordt overgemaakt aan sommige weervoorspellers, is daar een voorbeeld van.

Zo hoop ik ook op een goed dopingbeleid, maar als ik zie hoe weinig hokken er de laatste 25 jaar zijn betrapt, gaat ook daar iets mis. Ik denk dat wanneer je alleen de tophokken controleert, je weinig mensen betrapt. Een hok met naam en faam zal namelijk niet snel die goede naam te grabbel gooien. In de laag eronder wordt wellicht meer gesjoemeld.

Tophokken zoeken het in goede duiven, een tomeloze inzet en een uitstekende begeleiding. Echter is dat laatste iets wat velen niet kunnen opbrengen en dat is meer omdat zij niet de wil hebben om te winnen.