12 feb De tijd vliegt
Het voelt alsof de laatste 25 jaar enkele maanden geleden is. De prestaties van ‘98 en ‘99 kan ik me nog goed voor de geest halen, evenals de duiven die toen het verschil maakten.
Iron Man werd in ‘99 gelijk 1e Asduif jong in het toen net opgerichte Brabant 2000. Later werd hij vader van Super Vedetje, die destijds bij Ludo Claessens weer moeder werd van zijn 1e en 3e nationaal Orléans en een heleboel uitmuntende nazaten wereldwijd.
Zo kreeg ik deze week nog een mail van István Grampsch uit Hongarije. Hij was hier volgens mij in 2015 (kan ook langer geleden zijn). Hij liet weten dat hij nog steeds super presteert met duiven van mij gekruist met die van Ad Schaerlaeckens.
Verder gaat alles zijn gangetje en zit ik de winter uit, wachtend op betere temperaturen. Bij iedereen lopen de hokken langzaamaan weer vol met jonge duiven voor 2021.
De eerste lichting jongen staat hier te springen om naar buiten te gaan, maar daarvoor moet eerst de sneeuw weg zijn. Duiven raken gedesoriënteerd met deze witte deken. Als de rover eronder slaat, ben je van je jongen af. Die vinden de weg niet zomaar terug.
Het gaat ook steeds meer over de oprukkende massahokken. Niet iets om jaloers op te zijn, 300 of meer jongen, ik moet er niet aan denken. Het overzicht is dan totaal weg, zelfs een vreemde vind je niet meer terug tussen zo’n grote groep jongen.
Nee, kwaliteit gaat bij mij boven kwantiteit. Zo sorteer ik de jongen zelf alle dagen. Ik pak mijn duiven nooit. Als ik ze pak, heb ik al gezien dat er iets aan mankeert en is het meestal game over zonder eerst te kijken naar de stamboom.
Zo zie ik ook geen heil in makke duiven die je overal achterna lopen, zelden heb ik een goede gehad met zulk gedrag. Duiven mak maken door ze pindanoten te voeren of uit mijn mond te laten pikken, moet ik al helemaal niet aan denken. Het zijn hier geen circusdieren.
Vandaag nog een telefoongesprek met iemand die een duif gekocht had op PIPA. De vraag was of de duivenkeurder zijn werk wel gedaan had. Hij had de duif in kwestie inmiddels opgehaald en die was perfect gesloten, maar op het keuringsrapport stond van niet.
Ik had het daar eerder over met Gert Jan Beute. Het moment van keuren is altijd bepalend. Deze duif was maanden eerder gekeurd, nog in de rui en veel te zwaar. Duiven die vastzitten vetten gemakkelijker aan. Zet je die enkele dagen lichter, dan zien ze er totaal anders uit. Vandaar dat ik zelf geen waarde hecht aan het keuren van duiven.