olimpic-super-rossi

Italië

Gisteren kreeg ik van goede vriend Stefano van Team Alessandroni te horen dat hij 1e nationaal hokkampioen van Italië is geworden, dankzij grotendeels onze duiven.

Een aantal jaar geleden bezochten Jan en ik de Nederlander Eddy van der Pijl die toen heel Italië aan flarden vloog met een groot aandeel Embregts-Theunis duiven. Die duiven arriveerden daar met groepen tegelijk.

Eddy’s hokken stonden destijds op een stuk grond van Stefano wiens hokken daar ook stonden. Toen Eddy wegens omstandigheden stopte met de duivensport, heeft Stefano een deel van zijn duiven overgenomen en heb ik Stefano nog enkele duiven geschonken.

Stefano en Eddy hadden in België bij wat gerenommeerde hokken voor veel geld duiven gekocht. Deze maakten het in Italië niet waar en werden weer doorverkocht. Toen Jan en ik daar waren had ik snel door dat Eddy en Stefano echte melkers zijn; leergierig en ze hadden het in de vingers. Ze stapten over op ons voersysteem en mede door hun daarna nog heel wat andere Italiaanse duivenmelkers.

Eddy volgt de duivensport nog wel en stond jarenlang bij de nationale en Olympiade duiven. Hij was een parel voor de sport en zou direct weer aan de top komen te staan als hij er weer mee zou beginnen.

Het zal er nooit van komen maar mocht ik in het buitenland gaan spelen, dan stond België op #1 en Italië op #2. Het is daar altijd lekker warm weer en van een hitteprotocol hebben ze nog nooit gehoord. Gewoon zo vroeg mogelijk los en klaar.

Nationaal vliegprogramma

In Nederland kennen we die eenvoudigheid niet. Zo verbaas ik me ook over het nationale vliegprogramma met de klemtoon stoppen op 11 september. Moeten ze zich niet flexibeler opstellen en ook een plan B optuigen, mochten we door corona, vogelpest of wat dan ook pas weer eind mei gaan spelen? Die kans is aanwezig en daarom lijkt het me logischer om tot eind september of zelfs later spelmogelijkheid te hebben.

Of kiest men ervoor om het jaar erop enorme problemen te krijgen wanneer 80% van de onervaren jaarlingen worden verspeeld op een wat moeilijkere vlucht? Mannen als Bas Verkerk kunnen hierover meepraten, zij weten wat het verschil is tussen ervaren en onervaren duiven.

We leven in andere tijden. Vroeger keert niet terug en dus kunnen we ons maar beter aanpassen en op de huidige tijd inspelen. Ik begrijp dat er een en ander van de inkorfploeg wordt verlangd, maar ook die kunnen we zo indelen dat iedereen verplicht is om een steentje bij te dragen. ‘Samen staan we sterk’ is een oproep die nu overal te zien is, maar die is ook van toepassing op de duivensport.