08 apr De eerste test is achter de rug

Gisteren heb ik bij Peter van Oerle in België gekeken, maar de vlucht werd een drama. Het schijnt dat de duiven een half uur na het lossen nog niet waren vertrokken van de losplaats. Te vroeg gelost, denk ik. Hier en daar flink wat duiven achter.

Bij ons deden ze dat afgelopen zaterdag beter. Ze zagen een gaatje en lieten ze direct los, hoewel het weer zeker niet goed was. Maar goed, zoals ik vaker roep: als ze goed kunnen vertrekken, mag het onderweg best sneeuwen, dan komen ze er alsnog door.

Hier binnen een half uur alles thuis op één jaarling na die er vorig jaar niets van bakte, maar een ongelooflijk schone duif was. Dat kon dus geen slechte zijn, maar zoals altijd liegt de mand niet. Hij was van goede afstamming, had alles mee en iedereen zou hem als topper bestempelen. Ik gaf hem dus een kans, maar hij heeft het dus niet.

Duiven die als jong niet enkele keren hun neus aan het venster kunnen steken op de wijze waarop ik speel, kun je dus beter verwijderen. Het werd wederom duidelijk dat de mand de beste selecteur is.

Ik heb het vaker aangehaald: ik heb meer mooie, slechte duiven gezien dan mooie, goede duiven. Vroeger kreeg ik wel eens duiven in mijn handen bij liefhebbers waarvan ik dacht: verwijder die maar zo snel mogelijk. Achteraf bleken dat toppers op de vluchten te zijn.

Ik, Bas, Willem en meerdere hebben één ding gemeen: wij zijn overtuigd dat de mand selecteert wie het kan of niet.