26 sep 2019

Het lijkt nog ver weg, maar we belanden zo weer in 2019. We moeten de teugels dus niet te lang laten vieren. Ook het nieuwe vliegprogramma zal de komende dagen vorm krijgen.

Vroeger en nu

Soms vraag ik me wel eens af of we nog wel dezelfde duiven hebben als pakweg 30 jaar terug. De jonge duiven van nu schijnen niets meer aan te kunnen.

We hadden 30 jaar geleden hetzelfde vliegprogramma met de jongen als de Belgen nu hebben. We begonnen begin juni en eindigden eind september, speelden 2x boven de 400 km en 3x boven de 500 km.

“Nu hebben we meer virussen”, merkte een Engelsman eergisteren op. In het begin van de jaren ’90 hadden we ook last van Adeno met enorme sterfte van oud en jong als gevolg. Tevens hadden we last van het vliesje, wat tegenwoordig one eye cold geworden is. En wat te denken van paratyfus, hele hokken werden toen opgeruimd.

Het enige wat in mijn ogen veranderd is, is dat we onze duiven steeds meer zijn gaan pamperen omdat we ons dingen wijs hebben laten maken door mensen die geen verstand van zaken hebben, zoals de WOWD. Met kreten als: “Als we niet luisteren, is er binnen enkele jaren geen duivensport meer”. Dit soort loze dreigementen worden nog steeds gebruikt om iets erdoor te krijgen.

Vroeger werd er veel harder geselecteerd en maar de helft van het aantal duiven gekweekt als nu. We kenden hier een stevig poulesysteem, dus twijfelaars hield men niet zomaar door. Is zo dan de kwetsbaarheid van onze jonge duiven ontstaan, na jaren gekweekt te hebben uit duiven die we 30 jaar geleden naar de poelier brachten?

Enkele feiten op een rij

De Belgen kennen nog steeds hetzelfde vliegprogramma als wij 30 jaar terug, maar hebben wereldwijd meer aanzien omdat wij Nederlanders in een bananencompetitie spelen volgens buitenlanders.

Vroeger werd er meer gepould en dus minder duiven doorgehouden en was de kwaliteit beter. Er waren toen ook rampvluchten, maar we konden het niet uitdragen zoals nu met een opleervlucht al gebeurt via Facebook. Social media speelt een grote rol bij de negatieve sfeer rondom de duivensport, omdat iedereen daar zijn gal spuwt.

Doordat er gepould werd, waren de belangen voor iedereen groot. Nu zijn de kampioenschappen slechts voor 10% van de liefhebbers weggelegd. Toen er nog auto’s, fietsen, klokken, huishoudapparaten en horloges gewonnen konden worden, keek iedereen uit naar bepaalde vluchten.

Een Provinciale winnaar kwam uitgebreid in drie verschillende kranten met twee bladen tekst en foto’s.

Conclusie

We moeten de huidige leden zien te behouden en hen op alle disciplines de gelegenheid geven mooi te kunnen concoursen. Daarbij moeten we eigenbelang loslaten, dus geen overnachtspeler laten beslissen over een Vitesse vlucht of andersom.

Ook moeten we via sponsoren proberen enkele mooie vluchten te voorzien van prijzen, desnoods maken we de vracht 5 cent duurder.

En het allerbelangrijkste: er moet een inkorfbeperking komen in 2019. Het is niet meer van deze tijd om Barcelona tegen de lokale voetbalvereniging te laten spelen of 11 spelers te laten voetballen tegen 1.

Bij de inkorfbeperking moeten we de overige duiven als trainingsduiven zetten en deze een kwartier later lossen, om zo de trek alsnog bij de tophokken weg te nemen. Als dit organisatorisch niet haalbaar is, kan men zondagsvluchten voor trainingsduiven organiseren, dan is de overnachtspeler ook blij.

Kortom, werk aan de winkel voor 2019!