05 jun Het is wat
Jonge duiven blijven voor stress zorgen. Ik heb ze nu zo’n acht keer weggebracht, maar niet één keer verliep het vlekkeloos. Of het nu van 10 of 40 km is, er blijven er altijd achter en nagenoeg altijd komen ze één voor één.
Ook bij de wegblijvers evenveel uit de mindere als betere koppels, dus daarin zit geen verschil. Nu weet ik dat het tegenwoordig overal zo gaat, alleen niet bij diegene die er nog niet mee weggeweest zijn. Ik vrees echter dat zij ook nog aan de beurt komen.
De lucht wordt ook steeds vuiler met deze drogere periodes. Ik hoorde op de radio dat er evenveel vervuiling in het spitsuur op de Erasmusbrug gemeten werd als in Beijing; een stad met 20 miljoen inwoners.
Ik denk dat onze duiven daar steeds meer van meekrijgen, ook van allerlei stralingen en windmolenparken. Natuurlijk zullen ze zich daar in de loop der jaren op aanpassen, maar de ontwikkelingen gaan zo snel dat de evolutie het niet bij kan houden.
Ik liet vandaag de jongen los en al voor de 3e keer sloeg er een roofvogel tussen de klad. Alles spatte uiteen, misschien dat ze daar zo van geschrokken zijn. Wie zal het zeggen. Ik zag hem meer dan een kilometer achter een jong aanzitten, die alle capriolen uit moest halen om hem af te schudden.